Ne de güzel söylemişler eskiler; yalancının mumu yatsıya kadar yanar... Buraya nereden mi geldim?

Hemen açayım... Fenerbahçe’nin geçen Pazar günü gerçekleştirilen olağan mali genel kurulunda yönetim ibra edildi. Bazı eleştiriler, hatta istifaya davet etmeler falan oldu da, hem de ilk defa olmak üzere, ama bizde gelenek haline gelen ibra eylemi gerçekleştirildi. Benim bu konuda hatırladığım tek mahkemelik yönetim Beşiktaş’ın bir yönetimi olmuştu. Yanılmıyorsam 11 üye ibra etmemiş ve mahkemeye götürmüştü işi. Sonra ne oldu; ne bir açıklama, ne de bir ses...

Neyse ben hiç kimsenin farkına bile varmadığı, daha doğrusu yüreksizlik,  gazetecilik nosyon eksikliği, ne derseniz deyiniz, yazmaya, konuşmaya cesaret edemediği bir konu üzerinde yazacağım. Sanırım bu kapsamdaki bir yazıyı da kimse yazmayı bile akıl edemeyecektir. Eden olursa, şimdiden helal olsun!

Mesele nedir mi? Efendim, Aziz Yıldırım yaptığı konuşmanın 36 dakika 53. saniyesinde aynen şunları söyledi: “Beşiktaş ağlaya ağlaya şampiyon oldu. Hakemler sayesinde... 9 Haziran’daki federasyon mali genel kurulunda her şeyi anlatacağım. Öyle bir konuşma yapacağım ki...” Güzel! Tarih 5 Haziran... Tarih geldi 9 Haziran’a çattı. Türkiye Futbol Federasyonu olağan mali genel kurulu yapıldı. Galiba 190 küsur üyenin katılımıyla... Burası zaten beni pek ilgilendirmiyor. Çünkü mali genel kurullara katılım az olur. Yeter ki seçim olsun... Millet o zaman balıklama dalar.

Devam edelim... Tabii ki bendeniz de pür dikkat kesildim. Mali genel kurulu işi gücü bırakıp izlemeye koyuldum. Öyle ya Aziz Bey ortalığı toz duman edecek, neler neler söyleyecek, herkesi yerinden oynatacak açıklamalar yapacaktı. Baktım, Fenerbahçe’yi temsilen sadece iki üye katılmış bu kongreye... Aziz Bey aralarında yoktu. Dedim ki, herhalde sotada yatıyor, aniden çıkıp ortalığı dağıtacak... Ama nerde? Kongre bitti, Aziz  Bey ortalarda yok... Böylece o mum bir kere daha yatsıda sönüverdi. Oysa bendeniz, şu Beşiktaş’ın şampiyonluğu ile çevrilmiş dümenleri, hakem tutumlarının ardındaki gerçekleri öyle merak etmiştim ki...

Peki, bu tablo bana çok mu garip geldi? Hayır! Bendeniz 3 Temmuz gününden beri, gerek duruşmalarda, gerekse cezaevinden çıktıktan sonra yapılan, “Bir konuşacağım ki yer yerinden oynayacak... Bir konuşursam, ortalık karışır, yer yerinden oynar...” çıkışlarından bir tekine dahi hâlâ rastlamadığım, tek kelime duymadığım için bu son tüyüş de bana garip gelmedi. 

Ama Fenerbahçe Spor Kulübü’nün en üst makamında oturan zat, söylediğinin arkasında durmalıdır. Çıkıp, bildiği ne varsa anlatmalıdır. Hele hele zerre kadar suçu yoksa... Ne yazık ki, o mum bir kere daha sönmüştür...