Geleneksel aile-içi eğitim modelinde fertlerin rolleri ve bulundukları koordinatlar bellidir. Bu durum İslam’ın öngördüğü adalet kavramı ile örtüşmektedir. Zira anne baba, bilgi ve tecrübe bakımından daha önde ve çocuğa verilen emekle orantılı olarak yetkinlik sahibidirler. Dolayısıyla çocuğun kendine yol ve yön gösteren ebeveynine saygı ile yaklaşması ve onun haklarına riayet etmesi adaletin bir parçasıdır. 
 
İslami terbiyeden uzak büyümüş “ben odaklı” bir çocuğun ilk kaybettiği şey adalet duygusu oluyor. Çocuk kendisini anne babadan daha yetkin görüyor, onlara hak ettikleri değeri vermiyor, büyük, küçük, zayıf, güçlü kavramlarını birbirine karıştırıyor. Çocuk kendini hayatın merkezinde görüyor. 
 
Günümüz insanı gücü ekonomik imkânlarla değerlendiriyor. Ne yazık ki toplumumuzda bu çarpık güç algısı süratle yayılmaya başladı. Oysa İslam’a göre haklı olan ve hakkı ayakta tutan kişi güçlü kişidir. Aileler bu anlayışı aktarmadıkça çocuklarda hakkaniyet duygusunu geliştiremezler. Hakkaniyet duygusu gelişmemiş bir çocuk ise ne kendisiyle ne de çevresiyle sağlıklı ilişkiler kurabilir.
 
Dinin omurgası adalettir. İslam kültüründen beslenen eğitim modelinde öteki vardır ve ötekinin hakları önemlidir. Çocuk bunu aile içinde öğrenir. İmam Gazali aynı tabakta yemek yiyen kardeşlerin diğerlerinin haklarına saygı göstermeyi sofrada öğrendiklerini ve adalet duygusunu böylece geliştirdiklerini söyler. Adalet duygusu çocuklara öncelikli olarak kazandırılması gereken bir değerdir. Zira adalet duygusu gelişmiş bir çocuk nerede durması gerektiğini bilir, ne kendine ne de başkalarına haksızlık yapar.
 

KÖKSÜZ AĞAÇ KURUMAYA MAHKÛMDUR

Kökleri ile olan bağını koparan nesillerin geleceğe umutla bakması beklenemez. Nitekim köksüz ağaç kurumaya mahkûmdur. O nedenle İslam’ın öngördüğü ahlak merkezli eğitim modelini güçlendirmeli ve yeniden diriltmeliyiz. Zira İslam toplumları çocukları geleceğe hazırlarken referanslarını Kur’an ve Sünnetten alırlar. Kökleri İslam’a dayanan yüce değerler çocuğa eğitimin içinde yaşantısal olarak sunulur. 
 
Çocuklarımızı yeniden kazanabilmek için ilk yapılması gereken şey evlerimizin ıslahıdır. Her şeyden önce televizyon boş vakti değerlendirme aracı olmaktan çıkmalıdır. Bunun yerine aile fertleri okuma saatleri düzenlemeli, sohbet etmeli, ilmi çalışmalar yapmalıdırlar.