Geçtiğimiz ay KPSS sınavına giren bir yakınıma refakat ettim. Sınavın yapılacağı adrese ulaştığımızda dondum kaldım. Burası sınav mahallinden ziyade bir cenaze evini andırıyordu. Ellerindeki dua kitaplarını canhıraş bir şekilde okuyan anneler, duvar diplerine oturmuş, kaygılı bir vaziyette bekleyen öğrenciler, sınavda çıkacak sorular hakkında yorum yapanlar… Hepsi telaş içindeydi. 
 
Sınav deyince zihnimizde meşakkatli bir iş, zorlu bir yokuş canlanır. Bu yokuşu belirlenen süre içinde başarı ile çıkmak zorundasınızdır. Yalnız değilsinizdir, yanınızda sizinle aynı mücadeleyi veren onlarca insan vardır. Fakat bu durum yaşadığınız kaygıyı ortadan kaldırmaya yetmez. Zira büyük hayallerle çıkmaya çalıştığınız o yokuştan aşağı düşebilir ve en başa dönebilirsiniz. O yüzden sınav ne öğrencilerin ne de velilerin sevimli bulduğu bir şeydir. 
 
O gün bu gerçeği daha yakından görme imkânı buldum. Bilirsiniz öğrencilerin müşterek bir kaygıları vardır ya kazanamazsak ne olacak Bu konuda karşılıklı fikir alış verişi, tavsiyeler devam ederken sınav saati geldi ve anneler çocuklarını kapıda uğurlayıp arkalarından dua ettiler. Yaşamın başında zorlu bir yokuşu tırmanmak mecburiyetinde kalan öğrenciler stresli bir vaziyette içeri girdiler.
 
Bazı Batı toplumlarında çocuklar ilkokula başladıklarında, yeteneklerine göre ayrılır ve eğitimlerini bu doğrultuda alırlar. Çocuğun neye eğilimi varsa o noktada desteklenir ve kendini geliştirmesine yardımcı olunur. Bu uygulama neticesinde çocuk hem yeteneklerini değerlendirme hem de sevdiği işi yapma imkânı bulur. Toplumumuzda ise gençlerin çoğu neye yeteneğim var düşüncesi ile değil neyi tutturabilir ve ne yaparsam daha fazla para kazanabilirim düşüncesi ile hareket ediyor. Bu durum gençlerin sevmedikleri işlere yönelmelerine ve iş ortamında verimli olamamalarına neden oluyor. 
 
Toplumumuzda işsizlik sorunu gündemdeki yerini koruyor. Gençler okuduk diploma sahibi olduk fakat yüksek bir puan alsak dahi atanamayabiliriz diyorlar. Üniversite tahsili edinmiş onlarca gencin işsiz kalması ve bu çocukların gelecekle ilgili hayallerinin sekteye uğraması ne acı bir şey!