Beşiktaş’ın yeni stadında ligimizin yerli-yabancı, 44 adet yıldız oyuncusu sahaya çıkıp terör şehitlerimiz ve gazilerimiz için oynadılar. Kimler yoktu ki... Hele hele yabancıların özverisi cidden insanı duygu seline sürükledi. Siyahî oyuncuların tribünlere selam dururken yüzlerinden okunan vefa ve saygı çizgileriydi. Beşiktaşlı Talisca’nın ciddi sakatlığından sonra çıkıp ilk defa bu maçta boy göstermesi sanırım teröre kaş göz yapan bütün dünya ülkelerini de mat etmiştir. Tabii ki içimizdekileri de... Ve maç sonrası açıklanan 51 milyon liralık gelirin şehit ve gazi ailelerine dağıtılacak olması da bir başka buruk sevincimiz oldu. Geceye başta Sayın Cumhurbaşkanı olmak üzere ülkemizde ne kadar ünlü futbol ve spor adamı varsa katılarak bir başka milli birlik fotoğrafı verdik. Ben bundan bir süre önce, yani Beleştepe dramından sonraki yazılarımdan birinde bundan böyle Üç Büyük takımın daha önce spor yazarları için oynadıkları turnuvayı  yeniden sahneye koymalarını teklif etmiştim. Bakalım gerçekleşecek mi
 
Evet, terör birliğimizi, bütünlüğümüzü zedeleyemiyor. Bu ülke insanı bundan önce ne istiklal, ne onur, ne bayrak savaşları vermiştir. Allah’a şükürler olsun ki hiç birini de kaybetmemiştir. Hem de kendinden kat be kat üstün güçlere karşı. Bu defa da teröre karşı tabii ki kaybetmeyecektir. Ancak...
 
Bu ancak da nereden çıktı diyeceksiniz... Şöyle açayım; terör toprak altındadır, perdenin arkasından yönetilmekte, yönlendirilmektedir. Yani bundan önceki mücadelelerimizde olduğu gibi karşımızda durmamaktadır. Zaten dursa idi üç günlük işi vardı. Ama hiç umulmadık bir zamanda, bir yerden hem de arkadan vurarak karşımıza çıkmaktadır. O zaman ne mi Bu menfur saldırıların ardında hiç kuşkusuz içimizden olduğu kadar, birçok ülkenin de parmağı bulunmaktadır. İşte bu tip hainlerle onların taktiği ile savaşmak başarının sırrıdır. Buraya bir parantez açayım da, ne demek istediğim iyice anlaşılsın. Biz Türkiye olarak bundan önceki yıllarda Asala adlı bir Ermeni teşkilatı ile karşı karşıyaydık. Nice diplomatımızı, nice devlet adamımızı şehit vermiştik. Hem de makamlarında veya otomobillerinin içinde... Sonra mücadelemizi karşımızda net fotoğraf vermeyen düşmana karşı yürütülmesi gereken taktikle yürüttük ve Asala’dan eser kalmadı. Az bir süprüntüsü kaldıysa da onlar da PKK’ya sığındılar. Acaba diyorum şimdi de... Neyse benden bu kadar. Tekrar tekrar Beşiktaş Stadı’ndaki geceye emeği geçen kim varsa alınlarından öperim. Benzeri etkinliklerin de devamını beklerim. 
 
Ve Avrasya Tüneli!
Beşiktaş’ın stadındaki muhteşem gecenin sabahında da  bendeniz yine muhteşem bir yarım saatçik yaşadım. Bizim Dalyan ekibinden Nedim, Raşit ve Yaşar’la, Raşit’in kullandığı Yaşar’ın arabası ile öğlen saat 12.30’da kontak açıp Avrasya Tüneli’nde milli olmaya hareket ettik. Ankara asfaltı üzerindeki girişten daldık tünele... Yürüdük ve çıktık ama dönüş için ilk sapağı atlayıp taaa Zeytinburnu’na kadar gittik. Döndük ve Dalyan’a vardık... Dalyan neresi mi Fenerbahçe Orduevi’nin olduğu bölge... Peki, ne kadar sürdü bu ilk tünel milli oluş süremiz Vallahi de, billahi de gidiş-dönüş tam tamına 32 dakika... Hem de tünelin gidişinde de, dönüşünde de birer şerit kapalıydı. Yani bundan böyle şeritler de tamamen açıldığında havalimanına beş saat önce gitmenin gereği kalmadı. Ya da havalimanından çıkıp da Kadıköy ise rota, sadece 25 dakika falan... Aklınıza, elinize, kesenize, emeğinize bereket ve teşekkürler!