AKP’liler bir yandan referandumda “evet” oylarının “tavan” yapacağını iddia ederken bir yandan da “kaygılarını” gizleyemiyorlar!

Evet, bir kısım AKP’liler “evet” oylarının “yüzde altmışları” hatta “yüzde yetmişleri” bulacağını iddia edip dururken bir kısım AKP’liler de “kaygılarını” dile getirip,“yan gelip yatan” partililere soruyorlar:

“Neredesiniz siz?”

 

Bu soruyu, “Meydanlarda niye yoksunuz?” sorusu takip ediyor.

Ve bu müthiş kaygılar “bu nasıl bir suskunluk?” sorusu ile perçinleniyor.

Tamam, Cumhurbaşkanı Erdoğan “evet” denilmesi için meydanları inletiyor. Başbakan Yıldırım’ın da ondan “geri kalır” hali yok, o da meydan meydan geziyor!

Peki, “diğer AKP’liler” nerede?

 

Niye “evet” denilmesi için meydanlarda değiller?

Yoksa “evet denilince şunlar olacak” diye sıralanan “akla hayale” sığmayan vaatlerden şüpheleri mi var?

AKP’lileri ilk kez bu kadar “kaygılı” görüyoruz.

 

Bu zamana kadar her seçimde meydanlara hep beraber inip hep beraber mitingler düzenliyorlardı!

Bu sefer ise bir kısmı yine meydanları doldurmaya çalışırken bir kısmı yan gelip yatıyor!

Öyle anlaşılıyor ki 16 Nisan’da yapılacak referanduma “evet”  denilmesi halinde “neler olacağı ve başlarına neler geleceği” konusunda ciddi endişeleri var! Bu nedenle de “suskun” kalmayı ve “meydanlara inmek” yerine “evlerinde oturmayı” tercih ediyor olmalılar.

Siz bugüne kadar hiç AKP’lilerin birbirlerine, “Neredesiniz siz?” diye sorduklarına tanık oldunuz mu? Ya da, “Meydanlarda niye yoksunuz?” diye sorduklarını duydunuz mu? Eminiz ki “bu nasıl bir suskunluk?” sorusuna da hiç kulak misafiri olmadınız.

Ama bu sefer bir “farklılık” var!

 

AKP’liler arasındaki “çatlak” giderek büyüyor!

Görüş ayrılıkları nedeniyle “aynı partinin” mensupları gibi değil de “rakip partilerin” elemanları gibi çalışıyorlar.

Yani AKP’liler kaygılılar. Hem kaygılılar hem de telaşlılar.

Belki de bu telaşları yüzünden “evet” oylarının “yüzde altmışları yetmişleri” bulacağı yolundaki “gerçek dışı” haberlerden medet umuyorlar!

Bize kalırsa AKP’liler birbirlerini “yargılamak ve suçlamak” yerine bu noktaya “nasıl geldiklerini” araştırmalılar.