İKTİDAR cenahında yaşanan “birbirini yeme” olaylarına hep birlikte tanıklık ediyoruz.

Oysa bugün birbirlerini yemek için “fırsat arayanlar” kısa bir süre önce bizimle yollarını ayırmışlar ve hepsi “bir çatı altında” toplanmışlardı.

Yollarını ayırırken kendilerinden o kadar emindiler ki!

Vatandaşa, “Bizi izlemeye devam edin” diye sesleniyorlardı.

Biz de çağrıya icabet ettik ve onları sürekli izledik.

 

Bugün geldikleri nokta ise “ibret verici” bir durum!

İzlediklerimizden biri, “Bu partiye sırtını dönenlerden iflah olan görmedim” diye diğerini suçluyor.

Suçlanan ise ötekini, “İflah olmanın ölçüsü makam ve mevkii sahibi olmak mı?” diye cevaplıyor.

Allah-u âlem, “Bizi izlemeye devam edin” derken o birlik ve beraberlik görüntüsünün hiç sona ermeyeceğini düşünüyorlardı.           

Bugün ise neredeyse kanlı-bıçaklı haldeler! Bir yandan birbirlerini davaya “sırt dönmek” ve “iflah olmamakla” suçluyorlar bir yandan da iflah olmayacağını ima ettikleri kişiden, “Açıklama yap ve spekülasyonları bitir” diye medet umuyorlar.

Nerelerden nerelere geldiler!

 

Aynı çatı altındalar ama birbirlerini sevmiyorlar.

Aynı çatı altında siyaset yapıyorlar ama birbirlerini dost gibi görmüyorlar.

Ve birbirlerine düşman muamelesi yapıyorlar. Ne partilerinde birlik-beraberlik var, ne medyalarında.

Eline bir kalem geçiren hemen hasım olarak gördüğünü karalamaya başlıyor.

Ve de iktidar partisindeki “İslamcıların tasfiyesini” istiyorlar!

 

İslamcı olarak tanımlananlar bu çağrılara parti yönetiminin gereken cevabı vereceğini umuyor ama yönetimden kimse oralı olmuyor.

Dahası siyasi partilerde “İslamcı olan olmayan” ayrımı yapılmayacağı söyleniyor. Yani “İslamcılar” kendilerini “gözlerine diken edenlere” karşı yalnız bırakılıyorlar. Evet, yıllar önce bizimle yollarını ayıranların başlarına gelenleri “ibretle” izliyoruz.

Ve diyoruz ki “hak davadan ayrılanlar” gerçekten “iflah” olmuyorlarmış.

En azından “birbirlerine düşüp” müthiş bir kavgaya kapılıyorlarmış. “Etme bulma dünyası” dedikleri şey bu olsa gerek!