Beşiktaş bu defa Oğuzhan ve Tolgay hariç hani ne kadar önemli oyuncusu varsa hepsini sahaya sürerek hem farka gitti, hem de rakiplerine rötarım var ama geliyorum mesaj verdi. Bu farklı galibiyetin bir başka yanı da Osmanlıspor takımının neredeyse tamamen Beşiktaş’ın ortadan geliştireceği ataklara odaklanan, dolayısıyla Negredo ve Talisca tehlikelerine karşı bir taktikle oynamasıydı. Buradan bakınca da Quaresma-Gökhan, Adriano- Babel ikililerinin kanatlardan maçı bitirdiklerini rahatlıkla görürüz. Ama ne yazık ki bazı televizyon kanallarındaki yorumcular maçı Medel’in tek başına kazandığını bile söyleyecek kadar futboldan uzak konuşabildiler.

Evet, Şenol hoca bundan altı-yedi hafta önce önerdiğim bir önemli doğru ile çıkardı takımı sahaya. O da, Atiba’nın koruma altında oynatılması idi. Yani Atiba’nın yanında ya Tolgay, ya da Medel olacaktı. Böyle olunca da önde ya Oğuzhan, ya da Talisca olacaktı. Hoca bu defa Atiba-Medel ikilisini ve de önde de Talisca’yı tercih etmişti. Negredo ve Talisca üzerinde yoğunlaşan rakip de kenarları yolgeçen hanı gibi boş bıraktı. Saymışlar, Beşiktaş ilk yarıda iki kenardan toplam 26 orta yapmış. Bunlardan ikisi de altı pas içinden Babel tarafından gol oldu. Bir futbol takımı kendi idman arsasında bile bu kadar orta yapamaz. Rakipte ise tek ön libero ile oynamak gibi de bir yanlış vardı. Böylece Medel de hem Atiba’yı çok rahatlattı, hem de öne zaman zaman basarak rakibin hücum girişimlerini daha başlamadan bitirebildi.

Beşiktaş’ın en çok sonuçtan öte sevineceği bir durum da, oyuna girdikten sonra gol de attıran Caner oldu. Hele hele Talisca’nın yerine 82. dakikada giren Cenk harika bir eski Metin Oktay golü atınca taraftar da mest oldu, yönetici de... Beşiktaş bu maçta öyle bir motivasyon içindeydi ki, 68. dakikada oyundan alınan Quaresma yine ince narin bir tepki gösterebildi. Oysa maç çoktan bitmişti.

En son olarak, Beşiktaş’ın Avrupa maçları stresinden çıkıp bizim ligin en üst basamağı için kolları sıvadığını da gördük desem yanlış olmaz herhalde...