İman insana bir sabır, bir dayanma gücünü verir hamdolsun. Asıl musibet bu imandan mahrumiyettir, inkardadır, yani küfürdedir.  Mesela bir kafirin çok sevdiği bir çocuğu ölse, hayat ona zindan olacak, dünyası kararacaktır. Onu kim, ne ile ve nasıl teselli edebilecektir? Onların acılarını ne dindirebilirdi ki?

Hiç!

Sadece zamana havale etmek gelir ellerinden. Belki kısmen acıyı eskitir, azaltır o kadar. Yoksa başka bir tesellinin o acıyı unutturması mümkün değildir.

*  *  *

Ama bir de mü’mine bakın. Onun hali işte şu hadiste ne güzel ifadesini bulmuştur:

 “Bir kimsenin çocuğu ölürse Allah Teala meleklerine şöyle der:

-Siz kulumun evladının ruhunu mu kabzettiniz? Melekler:

-Evet! derler. Allahu Tela:

-Siz onun ciğerparesini mi aldınız? Melekler:

-Evet, öyle. Allahu Teala:

-Peki o esnada kulum ne dedi? Buyurur. Melekler:

-Sana hamdetti ve “İnna lillah / Biz Allah’ınız, yine ona döneceğiz” (Bakara, 156.) dedi, derler. Allahu Teala:

-Şu halde kulum için cennette bir köşk bina ediniz ve ona  “Hamd Evi” adını veriniz. buyurur.( Tirmizi’den Riyazu’s Salihin, II. 281)

*  *  *

Allah musibet ehline “kalkın cennette” deyince, sıhhat ehli “keşke etlerimiz makaslarla kesilseydi de bunların arasında olsaydık” diyecektir.

Evet, “sabredenlerin alacakları ecir, muhakkak hesapsızdır.”(Zümer, 10.)

İşte bütün bunları düşünmek, ayrıca acı da olsa bu işin çok sevgili, çok şefkatli ve merhametli Rabbimizin bizim kaderimize yazdığı bir kazası olduğunu, buna sabretmemiz halinde karşılığının çok büyük olduğunu bilmemiz, bize teselli verir ve kaderimizi yazan ve bizim için hep hayır dileyen Rabbimize “bunda da vardır bir hayır” diyerek iç huzuruyla teslim ettirir. O dilediğini yapan, dilediğini yaratan veya yok eden, O sonsuz kudret sahibi Yüce Allah’a hamdettirir. 

Böyle inanan bir müslüman, zamanında o nimeti imtihan için veren ve şimdi de imtihan için alan, o nimetin gerçek sahibi Rabbimize teslim olur ve acılara yenilmez, hayata küsmez.

Gözünden yaş döker belki. Bu çok normaldir. Çünkü bu Allah’ın kullarının kalplerine koyduğu bir rahmetidir.( Buhari ve Müslim’den, Riyazu’s  Salihin, II. 55-56.  )

Konuyu bildiren hayat düsturlarını yazacağız inşallah.