Günü gelen bir şekilde göçüyor öteki âleme. Esas yerine varıyor ve ilelebet konaklamak üzere kendilerine ayrılan mekâna yerleşiyorlar. Günahıyla gidenler de sevabıyla gidenler de layık olduğu şekilde karşılanıyor orada.
Kimin günahıyla gittiğini, kimin sevabıyla gittiğini elbet bizim bilmemiz mümkün değildir. Lakin bazen öyle insanları tanır ve bilirsiniz ki, bütün hücrelerinizle; onun imanla, Kur’an'la gittiğine şahitlik edersiniz. Bu şahitliğinizde o kadar güçlüsünüz, o kadar güçlüsünüzdür ki, aklınıza en ufak bir şüphe dahi gelmez.
İşte Temel Yılmaz’ın Cennetteki köşelerden birine yerleştiğine bütün hücrelerimle inanıyorum. İnsan olmak isteyen herkes, Temel Yılmaz gibi ehli insaf, ehli vicdan ve ehli iman sahibi olabilse, yeryüzünde ne fitne kalır ne fesat. Her biri yer ile yeksan olur.
Temel Yılmaz kimdir? Bazı okuyucularımız tanımıyor olabilirler. Tanıyanlar için de tanımayanlar için de Temel Yılmaz’ın en önemli özelliği; iman ettiği değerlere sahip çıkarak, hayatını, etrafını, iletişim içerisinde olduğu insanlarla münasebetini, büyük bir iman olgunluğuyla deruhte etmesiydi. Bundan daha iyilik ve güzellik ve zenginlik olur mu?
Kim böyle bir insan olmak istemez ki. Kim Temel Yılmaz’a benzemek istemez ki. Temel Yılmaz, Moral FM ve Nesil Şirketler Grubu yönetim kurulu üyesiydi. Mesaisinin büyük bölümünü Nur-u Kur’an hizmetine adamış, kulların ön yargısız ve peşin hükümsüz sevdiği, Allah’ın da güzel nasiplerle donattığı biriydi.
Geçtiğimiz Ekim ayının 26’sında elim bir trafik kazası sonucu Hakk’a yürüdü. Nesil şirketler bünyesinde yapılan kültürel ve sosyal faaliyetlerde ya da Rüstem Paşa Medresesi’ndeki çalışmalarda birlikte olurduk. Onu görünce aklıma hep Cennet gelirdi. Cennet ehli oluşu, her halinden belliydi ve takılmadan edemezdim.
“Temel ağabey beni bir kucakla da günahlarım dökülsün” der hemen arkasından da; “Senin kadar günahsız bir adama benim gibi bir günahkârın temas etmemesi lazım ağabey, sonra üzülürüm” diyerek sarılırdım ve o sadece; “Estağfurullah” diyerek gülümser, belli sessizliğine bürünerek insanları dinlemeye başlardı.
Kişi iyi olunca, şefkatli olunca, merhametli olunca, vicdanlı olunca, niye yaratıldığını bilince, öldükten sonrasına iman ettikçe, hata yapma oranı çok aşağılara iner. Temel Yılmaz bunların hepsinin hesabını yapan biriydi ve bu özelliğiyle de çok sevilirdi.
Lafı uzatmadan hakkında yazılanlara yer vereyim. Aylık genel kültür dergisi “Moral Dünyası” Temel Yılmaz ağabey için, özel bir sayı hazırlamış. Bu sayıda da yakın çalışma arkadaşları ve dostları, düşüncelerini dile getirmiş. Özet alıntılar yapmak istiyorum.
Mehmet Fırıncı: “Temel Yılmaz öylesine hamiyetli bir insandı ki, memleketin bütün insanlarını kendi evlatları gibi kabul ederdi. Bu bakış açısıyla bütün insanlara şefkatle, muhabbetle hizmet etmekten büyük bir zevk alırdı.”
Mehmet Paksu: “Gayret, şevk, heyecan, fedakârlık, ders, dershane, hizmet, cömertlik” gibi hasletler, Temel ağabeyde bir başka anlam ve aksiyon kazanırdı. Candan severdi insanları, bütün içtenliğiyle arkadaşlarını her gördüğünde bağrına basardı.”
Prof. Dr. Faris Kaya: “Efsane insan, yılmaz bir hizmet aşkı, durmak dinlenmek bilmez bir azim, her yerde ve her işte yük alan bir gönüllü. Mütevazı, fedakâr, yemesi, içmesi, giyinmesi ve hayat tarzı ile kendisi için yaşamaz, davası için hep veren bir eldi o.”
Orhan Özbey: “Temel Yılmaz sürekli hizmetin yanındaydı. Bıkma, usanma, tembellik, usanç gibi kavramlar, onun lügatinde ve fıtratında yoktu. Hizmetin bütün bölümlerine ayrıcalıksız sahip çıkar, temas ettiği herkesi hizmetin içine çeker ve çalıştırırdı.”
Haluk İmamoğlu: “Maddi, manevi her ihtiyacı olanın adeta dert ortağıydı. En civanmert kardeş olmak, en takdir edici yoldaş olmak, sanki onun şahsında tecessüm etmişti.”
Temel Yılmaz için yazılanlar elbet bu kadar değil. Yavuz Bahadıroğlu, Abdülhamit Oruç, İbrahim Yaşar, Mecit Yılmaz, İhsan Atasoy ve Mustafa Çalışan da duygularını dile getiren yakın çalışma arkadaşları. Allah rahmet eylesin. Yazıyı okuyanların geçmişleri ve Temel Yılmaz ağabeyin ruhu için El-Fatiha…