Tam bir yıl önce, Merrill Lynch‘in 2008 global ekonomi tahminlerini sunduğu bir toplantıya katılmıştım. Sunumu yapan Gary Dugan, ekonomideki risklere dikkat çekerken, tavsiye ettiği yatırım araçlarını da sıralamıştı. M.Lynch, bu yıl yine Dugan’ın sunumuyla 2009 tahminlerini açıklamış. Toplantıda olmadığım için bir önceki yıl ile tam bir karşılaştırma yapmam ahlâki olmaz ama, bugün gazetelere yansıyanlara bakılınca, tavsiyelerin odağında “altın” yer almış. “Herkes kasasına altın koymak istiyor, altın en cazip yatırım” demiş Dugan...
***
Son dönemde sık sık söylüyorum: Kriz, ekonomistleri de yerle bir etti. Bir yıl önce yaptıkları tahminler paçavraya döndüğü gibi, mevcut konjonktürde de “neredeyse her gün” tahmin rakamlarını güncellemek gibi “trajikomik” bir durumla karşı karşıyalar... Kredi derecelendirme şirketleri, yatırım danışmanları, fon yöneticileri bu krizin “itibari açıdan da kaybedenleri” durumundalar... Hâliyle yaptıkları önerilere de tahminlere de “haddinden fazla ihtiyatla” yaklaşılması gerekiyor. İşin diğer boyutu ise, finansal kavramlarda modernitenin yerini klasiğin alması... Vadeli mevduatın yeniden keşfedilmesi gibi...
***
Merrill Lynch’in sunumunda -gazetelere yansıdığı kadarıyla- bana ironik gelen “altın alın” tavsiyesi oldu. Türlü çeşitli finansal mühendislik cambazlıkları, karmaşık formüllerle dolu yatırım modelleri ve üretilen onca yatırım enstrümanından sonra bir yatırım bankasının müşterilerine “bizim ev hanımlarının kadim yatırım aracını” önerme noktasına gelmesi, krizin finansal gerçekleri nasıl altüst ettiğini gösteriyor. “Hisse senedini, türevi, emtiayı, dövizi bırakın, altın alın!” Bunu bizim hanımlar yıllardır yapıyorlar zaten!