Bu dönemin en büyük faydalarından biri de, turnusol kâğıdı gibi, herkesin gerçek hâlini ortaya çıkarması...
Bu dönemi yaşamasaydık, mesela düne kadar 12 Eylül’e karşı duran(!), solculuk, demokratlık, çağdaşlık denildiğinde mangalda kül bırakmayanların, statüko değişmeye başladığında nasıl arkaik, tutucu, hatta faşizan olduklarını göremeyecektik.
Mesela DİSK’i, yani Devrimci İşçi Sendikalarını “devrimci” sanmaya devam edecektik.
Daha doğrusu “yemeye” devam edecektik.
Kopkoyu statükocu, militarist CHP, “sosyal demokrat” numarası çekmeye devam edecekti, gözümün içine baka baka...
Kürt halkının demokratik hakları diye ortalıkta gezinen BDP ve Kürt şovenistlerinin statüko payandası olduklarının farkına varamayacaktık.
***
Sanal âlem, yani facebook, twitter gibi paylaşım siteleri, mail grupları, bloglar “kentli okumuş cahillerin” hezeyanlarından, acınası fikri zavallılıklarından geçilmiyor.
Recep Bey anayasasına(!) hayır diyorlarmış!
Soruyorum bazılarına “neler değişiyor biliyor musunuz” diye...
“Sivil dikta, AKP anayasası” gibi zırvaların dışında hiçbir -gerçekten hiçbir- fikirleri yok.
Tabii, okuma düzeyleri Yılmaz Özdil ile Bedri Baykam arasında, idrak sınırları da Bekir Coşkun ile Gandi Bey arasında sıkışıp kalanların, “ben neye hayır diyorum” diyebilecek bir firaset göstermeleri imkânsız ama, insan yine de “bu kadar cehalet ve aymazlık olabilir mi” diyor.
***
Hadi HSYK’nın dörtte üçünü hakim ve savcıların seçeceği veya askerlere sivil yargı yolunu açan değişikliklere “sivil dikta” deme akılsızlığını bir tarafa koyalım.
Anayasa değişikliği:
Memura toplu sözleşme ve birden fazla sendikaya üye olma hakkı veriyor, emekli memura da toplu sözleşme imkânı getiriyor;
İnsanlık ayıbı olan fişlemeyi ortadan kaldırıyor;
Kadınlara, engellilere pozitif ayırımcılık, yani öncelik hakkı veriyor;
Darbecileri koruyan maddeyi kaldırıyor;
Haksızlığa uğrayan vatandaşa ombudsmanlıkla, mahkeme dışında başvuru hakkı veriyor.
***
Bu ülkede ilk defa, askerlerin değil seçilmiş bir parlamentonun yaptığı anayasa maddeleri halkoyuna sunuluyor.
Ve siz sözde demokratlar, solcular, sosyalistler, siz kentli, eğitimli, çağdaş(!) insanlar, buna karşı çıkıyorsunuz.
Yukarıda bazılarını saydığım değişikliklere, sivilleşmeye, daha çok hürriyete, daha çok hakka, daha çok özgürlüğe hayır diyorsunuz.
Üstelik neye hayır dediğinizi bilmeden...
Sebepsiz ve anlamsız nefretiniz sizi ne hallere düşürüyor, farkında mısınız?