Çin Halk Cumhuriyeti’nin “Sinkiang Uygur Otonom Bölgesi” resmî adını verdiği Doğu Türkistan’da, Türklerin Uygur boyunun kanı döküldü.
İmparatorluk zamanından beri Çin, 2 Türkiye büyüklüğündeki bu ülkeye pek çok defa girip çıkıp, her on yirmi yılda bir öldürebildiği kadar Uygur öldürür. Camileri, Türk mimari eserlerini, kitaplıklarını yakıp yıkar (Uygurlar, sair Türkistan Türkleri gibi Hanefî-Mâtürîdî mezhebinden Sünnî Müslüman’dır).
Sayın Başbakanımız’ın (soykırım) dediği son katliam, iletişim ve haberleşmenin dakikalara indiği, serbest ekonomi ve demokrasinin diğer rejimleri alt ettiği bir döneme rastladı.
ABD Kongresi, Uygurları zaten (Tutsak Halklar) arasında kabûl ve tescîl etmiştir. Bu defa Temsilciler Meclisi’nde hem iktidar (Demokrat), hem muhalefet (Cumhuriyetçi) milletvekilleri, Çin’i kınadılar. Türkiye’de ise hangi siyasî ve fikrî temayülde bulunursa bulunsun bütün Türkler, Çin’i kınamakta birleşti. Milliyetçilik böylesine aşılamaz bir duygudur. Türk kelimesini telaffuzu felsefelerine aykırı görenler dahil, belirli bir gelişme karşısında, birleşiverirler.
Biz, Ukrayna uçak gemisini Boğazlar’dan geçirerek Çin’e gitmesine izin vermiş, Pekin’e âtıfette bulunmuştuk. Büyük hata idi. Japonya gücendi. Bugün de Çin’le bozuşalım falan diyen yoktur. Ama Çin’in insanlık dışı tutumlarını açıkça teşhir edeceğiz. İslâm Konferansı’ndan ve Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi’nden aynı şeyi bekliyoruz.
Az kaldı. Mao neslinin son iktidar sahipleri sahneden çekilmek üzeredir. Uzak Doğu âleminin medeniyet hocası olan muazzam Çin milleti, Japonya’dan, Kore’den aşağı kalmayacaktır. Mutlaka demokrasiye geçecektir. Barındırdığı 100 milyonun üzerindeki azınlık vatandaşlarına insanî haklarını tanıyacaktır. Otonom ilân ettiği eyaletlerin otonomilerini hayata geçirecektir. O günün erken gelmesi için, biz de Çin’e yardımcı olalım.