TBMM’nin 30 Haziran 1950 Kararıyla 3 haftalık bir deniz yolculuğundan sonra Kore’ye varan Türk tugayına ilk olarak 7 Kasım 1950’de Seul’ün Munson bölgesinin emniyetini temin vazifesi verildi. Tugay, öncelikle 25. Amerikan tümeninin arka bölgesini koruyacaktı. Türk askeri bu tarihten Sovyetlerin ateşkes talebinin kabulü olan 25 Temmuz 1953 tarihine kadar hep sıcak savaşın içinde oldu. Büyük kahramanlıklar gösterdi. Kunuri’de Albay Celal Dora komutasında 8. Amerikan Ordusunun Çinliler tarafından imha edilmesinin önüne geçti. Üsteğmen Mehmet Gönenç, bölüğü ile destanlar yazdı. Komünist Rus-Çin-Kuzey Kore ittifakına karşı Kore, bir vatan gibi savunuldu. Amerikan Kongresi, Mümtaz Birlik Nişanı verdi. 37’si subay, 26’sı astsubay, 650’si er olmak üzere cem’an 721 şehit, 2147 yaralı, 234 esir verdik. 175 kişi kayboldu, 364 kişi hastalandı.
Türk tugayı 1960’a kadar Kore’de kaldı. Bu yıl bir bölüğe, 1965’te bir mangaya indirildi, daha sonra o da geri çekildi. Anadolu’ya gelen Mehmetcik’in lakabı hazırdı “Koreli”. Tabelaları bu kelime süsledi. Sonrasında Girneli kelimesi gibi.
3 yıl süren sıcak savaşların her biri ayrı ayrı incelenmeye değer.
Ne var ki Kore bizim için bilinmezdir. Halbuki o 721 şehidin 426’sı Pusan kasabasındaki Tanggok kabristanındalar. Siz deyin ki Tangök. Onlar orada bizim bilmediğimiz bir hayatla diriler. Kıbrıs’a, Kuzey Irak’a yardıma geliyorlar. Onlar, bugün filmi TRT arşivlerinde olan komutan ve askerlerimiz Ankara stadında cemaatle namaz kılarak yola çıkmış, dualarla uğurlanmışlardı.
Allahü teâlâ, o orduyu korumaz mı?
Korur..
İşte isbatı:
Kore’de 3 yıl her ân muharebe yaşanmaktadır. Ama hayat devam ediyor, ramazanlar, bayramlar da gelip geçiyor. 6 Temmuz 1951 bir ramazan bayramı günüdür. Birliğimiz, o şartlarda orucunu tutmuş, Rabbine karşı kulluk vazifesini yapmıştır. Şimdi sıra bayram namazını eda etmektedir. Bir “ Süleymaniye’de Bayram Sabahı” ruhu da orada yaşatılacaktır. Bundan sonrasını bizzat kumandandan dinleyeceğiz. Kunuri kahramanı Albay Celal Dora anlatıyor:
-6 Temmuz 1951 günü ramazan bayramının birinci günü idi. Bayram namazını ihtiyat bölgesinin ortasında etrafı kavak ağaçlarıyla çevrili yemyeşil büyük bir çayırlıkta bütün tugayca kılmamızı kararlaştırdıktan sonra içimde bir ürperti hissetmiştim. 5 bin kişi namazda iken maazallah düşmanın bir uçak filosunun taarruzuna uğradığımız takdirde ne büyük bir felaket olacağını gözümün önüne getiriyor ve bir türlü gönlüm razı olmuyordu. General Tahsin Yazıcı’ya taburların kendi bölgelerinde ayrı ayrı namazlarını kılmalarını teklif ettiysem de imam adedinin azlığı yüzünden bu teklifime imkân görülmemişti. O sabah hava çok açıktı. En küçük bir bulut yoktu. Birlikler çayırlık bölgeye gelirken onlarla birlikte bir sis tabakası da çayırlık üzerine çökmeye başlamıştı. Cemaat çoğaldıkça bu sis tabakası da kesafet peyda etmiş ve 10 metre ilerisi görünmez bir hal almıştı. Hikmeti ilahi bu sis yalnız kavaklık bölgesine inhisar etmiş ve bu bölgenin dışında kalan sahada sisten hiçbir emare görülmemişti. Cenabı Hakk’ın, Türk birliğini koruduğunun en büyük nişanesi olan bu sis tabakası içinde namazımızı kıldıktan, duâsını yaptıktan ve bunu müteakip birbirimizle sarmaş dolaş bayramlaştıktan sonra birlikler kendi bölgelerine giderken sis de birden bire ortadan kaybolmuştu.
Masal gibi değil mi?
Değil.
Bu da Allah’ın verdiği nişan...
Bu güzel Mehmet, güzel ahlakıyla bir çok Korelinin hidayetine vesile olmuştur. Bugünkü Koreli Müslümanlar o günlerin hatırasıdır. Mehmetciğin çaktığı kıvılcıma daha sonra sahip çıkılsaydı Kore’de Hıristiyanlık değil, Müslümanlık hızla yayılırdı.
Bir ramazan bayram günü Amerika’dan Kore tarihimizle alakalı bir unutulmaz ramazan bayramını anlatmak!...
Neyi nasıl izah etmeli?

........

TEBRİK
Gönül huzuruyla çok bayramlara efendim.
Biz, ailece burada, hastanede, oğlumuz Cüneyd Er’in başında O’nun ayağa kalkmasını, yürümesini, eski günlerimize dönmemizi bekliyoruz...
Bir de güzel dualarınızı....