Türkiye’nin çizgisi

Cumhuriyetin 86. yılını kutladık. Epey karmaşık bir Türkiye’deyiz. Fakat derinden derine bu karmaşanın büyük devlet olabilme sancıları görüntüsü verdiğini söyleyebiliriz. Böyle yorumluyoruz. İsteyen inanır, isteyen dalgasını geçer.
Dalga geçmenin bile bir demokrasi göstergesi ve gereği olduğu fikrindeyiz. Geçtiğimiz dönemlerde Devlet meselelerinde dalga geçmek haddimiz mi idi? Zaten her konu devlet meselesi sayılırdı ki vatandaş az konuşsun, yazsın, düşünsün...
Cumhurbaşkanımız, Sırbistan gibi, 1918’den beri kavuştuğu Adriyatik’ten çekilerek denizden mahrum kalan, en geçimsiz ve olumsuz Balkan devleti ile yakınlık sağlayarak döndü. 1878’de imparatorluğumuzdan ayrılan Sırbistan’a 1918’in gafil muzafferleri Yugoslovya adını vererek minyatür bir imparatorluk bahşetmişlerdi.
Başbakanımız, değil Orta Doğu’nun, cihanın endişe ile izlediği İran’dan 30 milyar dolar ticaret hacmi ve doğalgaz imtiyazları ile döndü. Suriye’den sonra İran’ı da bütün bir dünyaya karşı tezkiye etti. İnşaallah Türk’ün kadrini bilirler.
Türkiye, hiçbir dönemde olmadığı kadar geniş bir dış açılımı gerçekleştirdi. PKK sabotajı sebebiyle Kürt açılımı şu ara tökezlendi. Bu sırada Genelkurmay’da kapanmış sayılan bir konu birden piyasaya verildi.
Türkiye, her organı ile, 21. yüzyılı yaşamanın çabası içinde. En güvendiğimiz millî kuruluşumuz olan Silâhlı Kuvvetlerimiz’i yöneten bazı subaylarımız, 1960’tan itibaren Atatürk çizgisinden ayrılarak birkaç defa politikaya girdiler. Başta ordumuz, bütün Türkiye zarar gördü. Büyük zaman parçaları hebâ oldu. Bütün kitaplarımda, İmparatorluk’ta ve Cumhuriyet’te bütün askerî darbelerin nasıl devletimizi kemirdiğini anlattım, istisnası yoktur. Bu heves ve ihtiras uğruna imparatorluğumuzu kaybettik. Demokrasiden mahrum kaldık. Yerimizde saydık. Bu krizi, en kısa bir zamanda, asla zamana sermeden, kesin bir sonuca, yargı kararına bağlamamız gerekiyor. Akabinde Genelkurmay Başkanımız, askerî gereğini yapacaktır. Yeni bir kriz istemiyoruz. Az hasarla son verelim. Demokrasi içinde çare tükenmez.