Ne zaman DTP-PKK çizgisi ile ilgili bir yazı yazsan internet fetvacılarından bir sürü kavmiyetçiliğin yanlışlığını anlatan mail alırım. Nedense kavmiyetçilik bazılarının aklına DTP eleştirildiği zaman gelir.
Aslında bu maillerin maksadını anlamıyor değilim.
Bu tosunların kavmiyetçilik mavmiyetçilik umurlarında değil. DTP'yi her yolla korumak, karşıtlarını her argümanı kullanarak susturmaya çalışmaktır asıl hedefleri.Eleştirenin hassasiyetlerine göre de gerekçeler sunarlar. Müslümana kavmiyetçilikten, milliyetçilere faşizmden dem vurarak hedefe varmaya çalışırlar.
Kavmiyetçiliğin en alasını, faşistliğin en alçakçasını yapan PKK-DTP çizgisini eleştirmek hiç akıllarına gelmez. Çünkü dava için her naneyi yemek meşrudur. Ama sıra başkalarına geldi mi birden akılları başlarına gelir, hemen sizden prensipli olmanızı isterler.
Bu çifte standartlılık sayesinde pespaye adamlar birden bire kahraman olur.
Normal şartlarda yüzüne bakmayacağınız adamlar, göklere çıkarılır. Adam gibi adamlar ideolojik saplantılar yüzünden yerin dibine batırılır.
Siyasetçilerin söylediği her sözü nas gibi gören tipler de var. Hayatları partilerinin, başkanlarının sözlerini cilalamakla geçer.Politikacıların hangi zaruretlerden dolayı konuştuklarını hiç mi hiç hesaba katmazlar. Siyasetin, siyasetçinin doğruları her zaman ülkenin doğrularıyla mutabık düşmez. Bazen yanlış olanı bile doğru gibi söylemek gerekebilir. Böyle sözler de en çok liderin ağzına bakan dangalaklara zarar verir. Siyaseten söylenenler hakikaten söylenmiş muamelesi görür. Bir de oturup bu tiplerin yuttuğu kılçığı çıkarmak için uğraşmak gerekir.
Mesela darbe heveslileri kadar demokrasiden bahsedeni yoktur. Onlara inananları zinhar darbe yapacaklarına inandıramazsınız.Darbe yapmak isteyenin darbe yapacağım demeyeceğini bazı avanaklara anlatamazsınız.
Söz nereden nereye geldi. Asıl anlatmak istediğim ideolojik körlüğün insana nasıl hak duygusunu unutturduğudur.
Asker hata yaptı dediğiniz zaman sizi alkışlayanlar, PKK terör örgütünün yaptığı melanetleri anlattığınız zaman dilleri tutuluyor.Kimse hataya bakmıyor, hatayı kimin yaptığına bakıyor. Biz neyi tartışmalıyız, suçu mu, suçluyu mu? Birileri bebek, çocuk, kadın demeden öldürmüş, masum kanı dökmüşse bunu kimin yaptığı önemli mi?Bebek öldürenin kimliği bebek öldürmeyi meşru kılar mı? İşkence yapanın kimliği işkenceyi meşru hale getirir mi? Kötü olan işkence midir, yoksa onu kimin yaptığı mıdır?
Bu nasıl mantık, bu nasıl analiz biçimi?
Kavmiyetçiliği kim yaparsa yapsın yanlıştır.
Bazıları alkışlıyor diye zalim zalimlikten, hain hainlikten kurtulmaz. Siyaset adamlarının her sözü doğruya tekabül etmez. İnsanı hayvandan ayıran düşünmek, doğru ile yanlışı tefrik etmektir. Akıl dediğimiz nimet bize başkalarına teslim olalım diye değil, düşünelim diye verilmiştir. Ey aklını onun bunun çöp sepetine atanlar bir defa olsun kendi aklınızla düşünün. Belki o zaman başkalarının da doğru söyleyebileceğini anlarsınız.