DTP nin kapatılması üzerine kıyamet senaryoları yazanlar bir defa daha yanıldılar. DTP kapatılınca Güneydoğu’nun savaş alanına döneceğini düşünmemizi istiyorlardı. Daha büyük bir felakete sebep olmaktansa, DTP nin her küstahlığına göz yumacağımızı düşünüyorlardı.
Ama tahminler tutmadı. Bazı illerde önceden başlamış olan kahir ekseriyeti çocuklardan oluşan 50-100 kişilik sokak eylemlerinden başka bir şey olmadı.DTP kapatılır kapatılmaz soluğu Diyarbakır’da alan milletvekilleri 100-150 bin kişilik bir kalabalıkla karşılanmayı beklerlerken, birkaç bin kişiyle yetinmek zorunda kaldılar.
Bunun böyle olacağı çok önceden belliydi.
Bölge insanı siyaseti çok yakından takip eden bir özelliğe sahip. Ankara’da olup bitenleri kendi müşahedelerine dayanarak yorumlayabiliyor. Eskiden olaylara –partizanların- gözüyle bakanlar, şimdi biraz daha kendi gözlem ve deneyimleriyle bakıyor. Dolayısıyla daha az aldatılabiliyor, gerçeği daha çok görebiliyor.
Bu, herkesin olaylara kendi menşurundan baktığı anlamına gelmiyor. Elbette hala PKK paralelinde düşünmeyi dava sanan bir sürü insan var. Ama her geçen gün daha bağımsız düşünenlerin sayısı artıyor.
Açılım sürecinde DTP nin takındığı ikircikli, engelleyici, zorlaştırıcı siyaset biçimi kimsenin gözünden kaçmadı.
Tahammül sınırlarını zorlayan kışkırtıcı beyanlar,kural tanımayan tutum ve davranışlar –daha makul, daha rasyonel- bir siyaset biçimi bekleyen çevrelerde büyük hayal kırıklığına sebep oldu.
Bölgede çocuğu dağda olan, dolayısıyla açılım sürecinin başarıyla realize edilmesini bekleyen binlerce aile var.
DTP nin süreci, Öcalan’ı adres göstererek baltalaması en çok bu aileleri hayal kırıklığına uğrattı. Gittikçe, bölge halkının beklentilerinin, DTP yöneticilerinin pek umurunda olmadığı görülmeye başlandı.Buna sokak eylemleri yüzünden her gün ekmek teknesini kapatmak, kepenklerini indirmek zorunda kalan esnafın, tüccarın bıkkınlığı da, eklenince DTP nin kapatılması –beklendiği ve temenni edildiği- kadar tepkiye sebep olmadı.
Terörle-ETÖ gibi örgütler arasında sıkışan,fukaralıkla, sefaletle boğuşan bölge halkının yorgunluğunu, bezginliğini de unutmamak lazım.
İnsanlar problemlerinin çözülmesini, çocuklarının bir şekilde terör örgütünün pençesinden kurtarılmasını istiyor. Görüldü ki, DTP, dağı bir şantaj ve pazarlık aracı gibi kullanarak aslında dağdakilerin inmesini istemiyor.Öcalan’ı kurtarmak için binlerce genci feda etmekten, onların dağ başlarında heder olmasından en küçük bir rahatsızlık duymuyor.Bu algı biçimi, DTP’ lilerin beklediği büyük ilginin, minik bir ilgiye dönüşmesine vesile olmuştur.
Partiler terör ve şiddete bulaşmadıkları müddetçe kapatılmamalıdır.
AYM kapatma gerekçesinde Avrupa İnsan hakları mahkemesinin dayandığı Venedik kriterlerine atıfta bulunarak aslında Uluslararası normlara göre karar verdiğini belirtmiş, kararını Anayasa’nın 68. maddesinde ifadesini bulan Suç işlemeyi teşvik fıkrasına yaslamıştır.Yasaları korku ve şantaja feda etmek, kuralsızlığa dolayısıyla kaosa davetiye çıkarmaktır.DTP uzun süredir meşruiyetini kaybetmiş, kendine destek verenleri bile bu beklentiye sokmuştu. Onun için DTP kapatıldı, kıyamet kopmadı. Çünkü DTP çok önceden idam sehpasına çıkmış, sandalyesini kendisi tekmelemişti.Kavga siyaseti ilelebet sürdürülemez. Gün gelir alkışlayanlar bile bu siyaset biçiminden hazer etmeye başlarlar.