İnsanın türlü fukaralıkları vardır. Paradan yana ve diğerleri. Paraya dair fukaralıklardan ve diğerlerinden çokça söz edilir ama hayalden yana fukaralık üzerinde hiç durulmaz.
Hatta hayal, insanda kınanır. Hayalperest denir ve dudak bükülerek geçilir. Halbuki hayal sadece aşıkların yakan ateşi değildir. İnsanda hayal melekesi olmasaydı belki tasavvuf, tekamülünü kaydedemezdi. Hayal, hayatı tetikler. Alın hayali insandan o, su akmayan bir sebil gibi olur, güzeldir ama kurudur.
Adına ister münkir deyiniz, isterse inançsız veya ateist, onlar hayalsizdir. Onlar, maverayı, öteyi, hayattan sonrasını hayal edemezler. Etmemek için kendilerinden kaçarlar. Hayatları mekaniktir. 24 saatleri mekanik. Zaman onlar için tek düzedir, yeknesaktır, bir kısır döngüdür.
Hayat, itiraf etmeseler de angaryadır.
Paylaşılan değildir.
Saklanandır.
Hayalsiz fukaralar, hayatlarını paylaşmaz, kaçırırlar.
Hayalsiz insan ben merkezlidir. Hodgamdır, bencildir, diğerkamlıktan nasipsizdir.
Önce Recep...
O bir ay, ama, öyle-böyle değil, ipekten ay. Recep, Receb-i şerif, itibarlı ay. O gelir ve hayal kapıyı aralar, sırada Şaban vardır, Ramazan vardır. Yalın kelimelerle anılmazlar bizim irfanımızda haziran der gibi denmez, mübarek denir, muazzam denir, şerif denir. Aylar da şehirler de zaman da mekan da kutsanır. İkisi sanki şehr-i ramazanla bir anlamda bütünleşir. Haram aylar, yasak aylar, yasakların memnu kılındığı, kılıçların kına konduğu, barışın beyaz güvercinler misali bulutlara dokunduğu aylar.
Yüce kelimesinin görklü, ulu vasfını anlatmaya yetmediği Rabbimizin, Sevgili Peygamberimizin ve ümmetin ayları.
Mümin, Recep ayının som altın misali aralanmış kapısından girerken hayalleri onu bir sonrasına, olduğu noktanın verasına taşır.
Hayal, amentüyü denize indirir.
İlk gündür fakat ufukta başka zenginlikler vardır. İlk ayı ve ilk günleri, Şaban, Ramazan ve Bayram takip eder. Sonrası da vardır. Kurban vardır, Kurban Bayramı vardır. Hac vardır. Ne Şehr-i Ramazan açlıktan kurtulma şölenidir ve ne de Kurban Bayramı hayvan kesme ilkelliği. Aksini düşünenler sadece iman donanımından değil hayalin ufka koşan soylu atlarından da yoskundurlar.
Hayallerin düşmesiyle zenginlikler bitip yalnızlıklar başladı.
Zamanımızdaki mücadele aynı zamanda hayali olanlarla olmayanların savrulmasıdır. Kuru akla tutsak olmuşların, gönlü genişlerin yolunu kesme şakiliğidir, bu bir sosyal terörüdür.
Hayaller kuruduğu için şairler nesli kesildi.
İnsanlara servetlerini.
İnsanlara hayallerini iade edin.
Hayat zenginleşsin.