Dünya iktisadi olarak muazzam bir alt-üst oluş yaşıyor.
Krizden şiddetli darbe yiyen Avrupa hâlâ yerden kalkamadı; Amerika biraz toparlansa da tam olarak canlanamadı.
Türkiye’nin ise işşizlikteki nisbi artış dışında mali parametrelerinde bir bozulma olmadı.
Hatta büyümede OECD lideri durumunda...
Bu müspet tablonun iki lehdarı var: Hükümet ve Merkez Bankası...
Hem maliye, hem para politikaları itidal ve akılla yürütüldü.
***
Türkiye fiyat istikrarını yakalamış durumda...
Merkez Bankası, yasayla kendisine verilmiş görevi hakkıyla yerine getirdi şu ana kadar...
Dalgalı (yüzen) kur ve sabit faiz mekanizmasını doğru kullandı.
Lakin, kriz, iktisadi ve finansal birçok kabulü ve pratik doğruyu geçersiz kıldı.
IMF politikalarından bütçe açıklarının kontrolüne kadar birçok konuda yeni ve “hibrid” modeler, çözümler tartışılıyor.
“Döviz arz ve talebiyle oluşan kur” sistemi, kriz sonrası yeniden şekillenen küresel ekonominin gerçeklerine ne kadar uyuyor, emin değilim.
Piyasa ekonomisinin olmazsa olmazı “devletin ekonomiye hiçbir surette müdahale etmemesi” idi, değil mi?
Ama ABD başta olmak üzere neredeyse tüm gelişmiş ülkeler, bütçelerini yarma pahasına, finans piyasalarına para akıtmadılar mı?
Bankalar devletleştirilmedi mi, yüzmilyar dolarlık teşvik paketleri ardı ardına salınmadı mı?
En liberal iktisatçılar bile bu hamleleri alkışlamadı mı?
Oysa 3 yıl önce bunların onda biri önerilse idi, iktisatçılar ayağa kalkardı.
***
O halde, “benim görevim fiyat istikrarı” diyen ve doğru da söyleyen Merkez, şu kur sistemini, mevcut sistemi tümüyle ilga etmeden rötuşlayamaz mı?
Türkiye ancak ihracat ile büyüyebilir.
AB’deki daralma ihracatçıyı zorluyor.
Tamam, kur ihracatın artması için birinci faktör değil...
Ama dış talep gibi kontrol edilemeyen faktörleri değiştiremeyeceğimize göre, kur gibi nispeten kontrol edebildiğimiz faktörleri değiştirsek?
Merkez Bankası, dalgalı kurdan da vazgeçmeyen bir melez çözüm üretemez mi?
Başkan Durmuş Yılmaz, sakin ve tane tane üslubuyla bu konuyu -özellikle ihracatçılara- anlatsa iyi olmaz mı?