Büyük bir ihtimal belirdi:

Gelecek Temmuz’a kadar terör yok.


Onlar buna “eylemsizlik” diyor... Ne derlerse desinler, 26 yıldır ölüm kusan silahların, Temmuz 2011’e kadar susması önemli değil mi?

Niye sevinmiyorsunuz?

Anlıyorum.

İnsanlar, barışın kıymetini ancak savaşta anlıyorlar. Ama kan gölü durunca, herşeyi unutuyorlar.

***

Büyük bir ihtimal daha belirdi.

Türkiye’nin ne kadar birikmiş problemi varsa iktidar ve muhalefet tarafından beraberce masaya yatırılıp çözüm aranacak. Öyle bir hal var.

Niye sevinmiyorsunuz?

Bir mani çıkmazsa, 50 yıldır ilk defa bir toplumsal uzlaşma sağlanacak.

Sağda, solda, ortada, laik cenahta, muhafazakâr kesimde, her yerde, ortak paydalar belirlenecek.

İç çatışmaların bütün kaynakları kurutulacak. Niye sevinmiyorsunuz?

Bundan sonra gelecek her iktidar normal bir ülke teslim alacak.

Eğer orasına burasına çomak sokmazsak, tüm muhalefet - iktidar ilişkileri, önce Türkiye çizgisine yerleşecek.

***

Hazır bir fırsat yakalamışız.

Gerek iç siyasette, gerek dış ilişkilerde, gerek terör yollarında, bütün delikleri kapamak için, iktidarın yanına Ana Muhalefet’i de katan, acayip bir ortam doğdu.

Her zaman doğmaz bu.

Tesadüfen de şu ara sakinleşmiş bir iktidar ve olgunlaşmış bir Ana Muhalefet var... Her zaman olmaz bu.

Vapuru kaçtı mı, bir daha yakalayamayız.

Kıymetini bilelim.

Aklımızı kullanırsak, önümüzdeki 10 ay, bizi belki 10 yıl ileri fırlatabilir.