2011 bütçesinin Türkiye Büyük Millet Meclisi genel kurulunda müzakereye başlanması dolayısıyle, parti genel başkanları geleneksel konuşmalarını yaptılar. Hazırlanan ve komisyonda kabûl edilen bütçe, 2011 için iktidar partisinin bir çeşit programı gibidir. Bundan dolayı liderlerin konuşmaları teknik olmaktan fazla politik olur. Dikkatle dinlenir.
Muhalefetin bu yılki konuşmaları kadar sönük, itinasız ve tembelce hazırlanmış olanını asla dinlemedim. Sadece Sayın Başbakan, güçlü cümlelerle, yaptıklarını ve yapacaklarını özetledi. Muhalefet, kendi programından bahis açmadı. Yıllar önceki Kayseri olaylarına dalarak genel kurulu meşgul etti. Bütçenin kabulü konuşmalarını merakla bekliyoruz.
3. iktidar dönemine girmenin çok yaklaştığının şuuru içinde AK Parti, ne yapıp ne yapmayacağını erken de olsa halkımıza söylemeye başladı. Muhalefet ise bu konuda da rehavet içinde...
Böylesine rehavetin şu sebebi de olabilir: 7 ay sonraki seçimde Tayyip Erdoğan’ı sevip tutanların AK Parti’ye, karşı olanların başbakanın hiçbir başarısını kaale almaksızın muhalif oy vereceklerine dair yaygın bir kanaat var. Vatandaş bu duygu ile sandığa gidecek. Diğer faktörlerin az ağırlığı olacak. Bu yaygın kanaate itiraz etmiyoruz.
AK Parti iktidarının Türkiye’nin manzarasını değiştirecek ölçüde olumlu icraat yaptığı gerçektir. Muhalefet, bu icraatın ötesinde başarılar vaadi ile seçmeni ikna edemediği takdirde, iktidar partisinin kazancı artacaktır.
AK Parti karşısında epey parti var. Ancak 2’sinin yüzde 10 barajını geçeceği öngörülüyor. 4. bir partinin baraj aşma ihtimali yok gibi. Baraj aşamayan partilerin oy toplamı, küçümsenemeyecek sayıya ulaşacaktır. Bir daha da yüzde 10’la seçim yapılmayacağına eminim. 2011’de Yüce Meclis, 24. dönemine başlayacak. Yepyeni, muhtasar müfîd, kısa ve anlamlı bir anayasa yapacak. Türkiye’nin, çağdaş demokrasinin bütün icaplarını yerine getiren bir rejimin anayasası ile, ekonomik ve kültürel alanlarda paralellik kurarak yükselmesi sağlanacak. Öyle bir anayasa ki, Büyük Türkiye’yi oluşturmalıdır. Artık muâsır medeniyet seviyesine ulaşamamanın mahcubiyetinden kurtulmalıyız.