Fenerbahçeli futbolcular geçen seneki kupa finali ve ligin son maçındaki şok neticenin tesirleriyle öylesine hırslı, yüksek tempolu ve presli bir 30 dakika oynadı ki Trabzonspor'un fazla yapabileceği bir şey yoktu. Çünkü bu tempolu ve baskılı oyunda müthiş bir seyirci desteği de vardı. Orta sahanın ortasında görev yapan Emre ve Selçuk'a Mehmet Topuz da içe kat ederek yakınlaşınca Trabzonspor sürekli top kaybetti ve arka arkaya iki gol geldi. Doğal olarak devrenin son 15 dakikasında Trabzonspor oyuna girmeye başladı. Ama Fenerbahçe bu bölümde alan daraltarak, 1-2 tehlike hariç skoru zorlanmadan korudu.
İkinci yarıya Trabzonspor Yattara ile başladı. Fenerbahçe skor avantajıyla mücadele ediyor, takım savunmasına ön planda itibar ediyor ve fırsat buldukça da hücum girişimlerine devam ediyordu. Bu arada takımın en başarılı isimlerinden Selçuk, sarı kartı varken gereksiz yere ikinci sarıyı görerek oyun dışı kaldı. Ancak Fenerbahçeli oyuncuların hırsı, seyircinin bitmeyen bilmeyen desteği Trabzonspor'a üstünlük kurma şansı tanımadı. Üstelik bordo-mavililer de Glowacki'nin atılması ile rakibin sayısal eksikliği dezavantajını giderdi.

EGEMEN TERCİHİ HATA
Son bölümde Fenerbahçe mücadele ve hırsından bir şey kaybetmeden önemli bir üç puan kazanarak zirve yarışına ortak oldu. Bu başarıda en önemli etken, takım ruhu ile mücadele etmekti.
Trabzonspor dünkü maçın atmosferine ne zihinsel, ne fiziksel, ne de taktiksel olarak uyum sağlayamadı. Sezon başından beri vurguluyorum: Jaja-Colman- Selçuk orta sahasında sistem sağlıklı işlemiyor. Ayrıca sakat Egemen'in böyle zor bir maçta ilk 11'de görevlendirilmesi yanlıştı. Egemen oynadığı sürede başarılı olamazken, sakatlanıp çıktı. Yerine oyuna soğuk soğuk giren Glowacki de daha maça ısınamadan arka arkaya goller geldi.
Takımın en istikrarlı oyuncularından Serkan Balcı da Dia'nın etkili driplingleri karşısında pasifize oldu, ofansa hiç katkı veremedi. Sonuçta Trabzonspor üç puan kaybederken, Takım halinde çok kötü günündeydi. İyi oynayan bir oyuncu bile bulamadım.