Kaş yapayım derken göz çıkaranlar olduğu gibi, iyilik zannıyla fenalık yapanlara da vardır. Bir gazetede yer alan “Aile huzuru için müftülükten cinsellik dersi” başlıklı haber tam da bu tesbite örnek olabilir.

Hemen ifade edelim ki bu değerlendirme, gazetede yer alan haber çerçevesindedir. Hadisenin ayrıntılarını bilemediğimiz için bunu ifade etmekte fayda var. Habere göre İstanbul Müftülüğünce 33 ilçede açılan Aile İrşat ve Rehberlik Büroları, hazırladıkları çeşitli projeleri hayata geçirmiş. Bu çerçevede Kadıköy Müftülüğü’nün projelendirdiği “Evlilik Okulu” da kadınlardan büyük ilgi görüyormuş. Programa, evlilik hazırlığındaki 20 genç kız katılıyormuş ve her hafta 2 saatlik eğitim alıyorlarmış. Ders veren kadın doğum uzmanı, anlattıklarını karikatürlerle de destekliyormuş ki iyi tesir etsin. (Sabah, 28 Şubat 2011)
Prensip olarak böyle eğitimler verilmesi elbette çok faydalıdır. Hele ‘cinsel eğitim’ gibi konuların ‘ehil eller’ce anlatılması, zihinleri bulandırmadan gereği kadar izah edilmesi elbette faydalıdır.
Ne var ki, gazete haberine bakılırsa bu ‘ders’lerde kullanılan ‘malzeme’ çok çok yanlış seçilmiş. Ayrıca, gazetede aktarıldığı kadarıyla verilen bilgilerde de fazlaca ‘feminist anlayış’ seziliyor. Böyle bir yaklaşım herhangi bir ‘dernek’ tarafından yapılmış olsa neyse. Ama işin içine ‘müftülük’ girdiğinde çok daha hassas olunması gerekmez mi? ‘Evliliğe hazırlanan’ hanımlara feminist anlayışla mı ‘ders’ verilmeli yoksa âyetler, hadisler ve İslâm alimlerinin tavsiyeleriyle mi?
Hele hele, ‘ders’ verirken ‘yardımcı malzeme’ olarak kullanıldığı ifade edilen bir karikatür var ki onun ‘müftülük’ ve ‘irşat’la yan yana gelmesi mümkün değil. Apaçık bir müstehcenlik sözkonusu. Din, ahlâk ve aile gibi konuları anlatırken on kat daha dikkat edilmesi gerekmez mi? Niçin ‘kötü’ örnekler hatırlatılsın? Aile, cinsel hayat ve çocuk gibi konularda anlatılacak yüzlerce konu ve ‘yardımcı malzeme’ varken, zihinleri bulandırıcı malzeme’ kullanmak da neyin nesi?
Kalpleri ikna edici ‘irşat programlar’ için gerçek anlamda, İslâmın emir ve yasaklarını da bilen ‘uzman’lara ihtiyaç var. Aksi halde kaş yapayım derken göz çıkarmak ya da iyilik zannıyla fenalık yapmak mümkün olur.
Geçmişte bu yönde bir adım da okullarda atılmış, ‘cinsel eğitim’ adı altında öğrencilere ‘müstehcen’lik reklâmı yapılmıştı. Okulda ya da ‘kurs’ta; her nerede olursa olsun bilgi vereceğiz diye kötülüklerin reklâmı yapılmamalı. Zaten yüzlerce yerde bu kötülüklerin, müstehcen yayınların ‘reklâm’ı yapılıyor. Buna bir de müftülükler, hem de ‘irşad programı’ adı altında âlet olmasın.
Elbette kişinin dinini öğrenmesinde ‘ayıp’ olmaz, ama doğru hedefe varmak için ‘vasıta’ların da doğru olmasında fayda var.