Erbakan Hoca’nın cenaze törenini izliyorum.
Muazzam bir kalabalık, yüz binler uğurluyor Hoca’yı son yolculuğuna...
Cami avlusunda kırmızı beyaz çiçeklerden oluşan bir çelenk gözüme ilişiyor.
Üstünde Türk Silahlı Kuvvetleri yazıyor.
İyi güzel.
Acaba bir ‘değişim’in işareti mi?
Yoksa yine ‘politika’ mı yapıyorlar?
Bilemiyorum.
Ama bu soruyu soruyorum.
Çünkü Türkiye’nin ‘asker sorunu’nun hâlâ bitmediği kanısındayım.
Artık açık darbeler dönemi kapanmış olabilir.
Ama bugün siyaset meydanımız hâlâ asker müdahalelerine açık özellikler taşıyor, hem kurumsal, hem zihniyetsel açıdan...
Erbakan Hoca orada yatıyor.
Bir adım ötesinde, Türk Silahlı Kuvvetleri çelengi...
28 Şubat’ı anımsıyorum.
Örneğin, Erzurum Jandarma Komutanı Tuğgeneral Osman Özbek, Türkiye Cumhuriyeti’nin millet oyuyla seçilmiş Başbakanı Erbakan’a televizyon kameralarının önünde pezevenk diyebilmişti.
Ama görevine de devam etmişti.
Hiçbir şey olmamış gibi...
Hatta tümgeneralliğe dahi terfi ettirilmişti Türk Silahlı Kuvvetleri’nde... (*)
Erbakan Hoca’nın dört partisinin kapatılmasında asker vardır.
Hoca her askeri darbenin ardından hapse atılmıştır. Siyaseten yasaklanmıştır.
Ama her seferinde yine milletin oyuyla siyasi mücadelesini devam ettirmiştir.
Cami avlusuna bakıyorum.
Asker darbesinin dokunmadığı siyasetçi yok gibi.
Hoca’nın dava arkadaşları orada. Recai Kutan’ı, Oğuzhan Asiltürk’ü görüyorum. Hepsi askeri yönetim dönemlerinde demir parmaklık arkasını yaşadılar.
Cumhurbaşkanı Gül’le Başbakan Erdoğan da öyle değil mi?
Tansu Çiller, Deniz Baykal farklı mı?
Ertuğrul Günay giriyor avluya, o da 12 Eylül zindanlarını tanımadı mı?
Menderes, Zorlu, Polatkan asıldı 27 Mayıs’ta.
Onların devamıyım diyen parti ve siyasetçileri iktidara seçti millet yine...
Demirel düşürüldü, Başbakan oldu. Ecevit düşürüldü, Başbakan oldu. Erbakan düşürüldü, Başbakan oldu. Erdoğan hapse atıldı, Başbakan oldu.
Peki, neden düşürdünüz onları?
Hep aynı şeyi yaptınız.
Darbe, muhtıra, siyaset...
Silah kullandınız.
Ama sonuç istediğiniz gibi olmadı.
O hiç güvenmediğiniz halk yine oylarıyla o insanları seçtiler.
Yani değişen bir şey olmadı.
Hep aynı şeyi yapıp farklı sonuç bekleyen ama her seferinde hüsrana uğrayan insana ne denir, biliyor musunuz?..
Dün yine hiç güvenmediğiniz o insanlar, yüz binlercesi, Erbakan Hoca’yı son yolculuğuna uğurlamak için geldikleri cami avlusundan taşıyorlardı.
Dokunmayın onlara.
Siyasete karışmayın.
Herkes kendi işini yaparsa, asker askerliğini, sivil sivilliğini, bu ülke daha ileriye gider barış ve huzur içinde...