Bir diktatörün daha sonu geldi. Ancak sıradan bir diktatör değil. Tam 42 yıl iktidarda kalmakla dünya tarihinde diktatörler listesinde (ki böyle bir listeyi hiçbir tarihçi yapmadı) müddet bakımından 1. geliyor. Muammer Kaddâfî aynı zamanda diktatörlerin en eksantriklerinden biri sıfatıyla da tarihe geçecek. Megaloman olması önemli değil, çok tabii. Zira megaloman olmayan, mütevazı bir diktatörü tarih kaydetmedi.
Zira diktatör, “Ben bütün halkımdan daha zeki, daha üstün, en üstün, daha yetenekliyim, size Allah’ın en büyük lütfuyum, yalnız ben size yol gösterebilirim” pozisyonundadır. Bu söylemle iktidarı kapar, muhaliflerini susturur, gayri meşru yönetimini kurar. Kaddâfî giderayak, ABD Başkanı’na “oğlum Obama” diye hitab etti, bu da tarihe geçecek.
Libya’da Kaddâfî kuvvetlerine havadan taarruzun, karaya asker çıkararak geliştirilmesi muhtemeldir. Kaddâfî hemen pes etse bile, bir miktar inzibat kuvvetinin, Libya’da bir iç savaşı veya kargaşayı, yağmayı önlemek için bulunacağı kesin gibidir.
Amerika, -müttefikimiz ve dostumuz olduğundan “sabıkalı” demiyorum- bu hususta ismi çıktığı için belki Libya’da geçici görev alacak inzibat kuvvetlerini uzaktan kontrolle yetinecektir. Denizden ve havadan kontrolle iktifa edebilir. Libya’ya ayak basmak için çırpınan, Fransa demeyeyim, Sarkozy’dir. Tekrar seçilmesini Libya fatihliği gibi bir faktöre dayandırmak istediği görülüyor. NATO’yu bile beklemeden, müttefiklerini ikinci plana itip öne fırlayıverdi. (Yazımız, öğleden sonraki Brüksel’de NATO büyükelçileri toplantısı sona ermeden kaleme alındı.)
Fas, Cezayir, Tunus ile Afrika kıt’asının yarısına da egemen olduğu 1940 öncesinin hayalini kuran Fransa, 1940’larda bir müddet Libya’nın bir kısmını da yönetmişti.
Türk’ü sevmeyen Kaddâfî’yi biz de sevmeyiz. Kendi halkını bile nasıl harcadığı, çekilmesi için oğlunun yerine gelmesi şartını ileri sürdüğünü gördük. Ancak Libya, dünyanın 8. petrol rezervine sahiptir. (Afrika kıt’asında 1.) Halkın yüzde 99’u Sünnî Müslüman’dır. Dinini ve dilini kan dökerek savunduğumuz bu halkı severiz. ABD dışişleri ve savunma bakanları Ankara’yı telefonla bilgilendirerek destek talep ettiler. BM kararlarını NATO’nun nasıl uygulamak istediğini görelim. Türkiye’nin şu veya bu şekilde elbette katkıları olacaktır.