Aykut Kocaman'ın takım tertibini öğrendiğim zaman maçın zorluk derecesinin Fenerbahçe açısında artacağını düşündüm. Alex-Niang-Semih üçlüsü bu tip bir maçta bir arada yer aldığında, sistemin arızaya uğramaması mümkün değil. Çünkü Niang'ın yapısı orta dörtlünün solunda oynamaya müsait değil. Üstelik Bursaspor her ne kadar geçen seneki görüntüsünde değilse de, Ali Tandoğan ve Volkan Şen sağ kulvarı etkili kullanan bir ikili.
Fenerbahçe dün maça hırslı, tempolu ve presli başladı. Ancak Bursaspor'un alışılmış dışı taktik anlayışı, Fenerbahçe'ye en ters gelen düzendi. Yeşil- beyazlılar ilk dakikadan itibaren takım halinde topun arkasına geçip alan daralttı. Kazandıkları topları da dengeli ve kontrollü kullandı. Bu tabloda Fenerbahçe ilk yarıda tahmin ettiğim gibi çok koşmasına rağmen hücum girişimlerinde etkili olamadı.
İkinci yarıda Fenerbahçe beklenenin aksine tempoyu daha da yükseltti. Kadro yapısı yüzünden sistemin arızaya uğraması üretkenliği engelliyordu. Sonra Aykut Kocaman iki hamle birden yaptı. Caner ve Dia'nın girmesiyle alışılmış düzene geçildi. Son dakikalara kadar yoğun baskı devam etse de sonuç değişmedi.
MİLLER'IN YERİNE SERCAN
Fenerbahçe mücadele ve oyun disiplini olarak başarılıydı. Rakibin akılcı taktiği ve iyi savunma yapması da doğal olarak handikap teşkil etti. Takım bütün hırsına ve Alex'in belki de en çok koştuğu maçlardan biri olmasına rağmen galibiyeti getirecek golü bulamadı. Başta Özer, Mehmet Topuz ve Gökhan Gönül inanılmaz koştular. Ama iyi savunma yapan takımlara karşı daha planlı programlı hücum etmek gerekiyor. Emre de olmayınca 70 dakikalık yanlış sistemle tam randımana ulaşılamadı.
Bursaspor'un taktik planı çok doğruydu. Fenerbahçe'nin form durumu ve Şükrü Saracoğlu faktörüne göre bu taktik çok geçerliydi. İbrahim ve Serdar savunmada büyük direnç gösterdi. Bana göre bir yanlış vardı. Miller bu düzenin santrforu değil. Ertuğrul Sağlam oyuna Sercan'la başlamalıydı.
Savunmada başarılı olan Bursaspor, hücum yönünü iyi kullanamadı.