Dün geceki maç Trabzonspor için çok çok önemliydi. Ancak bordo-mavililer, kazanmak adına olumlu icraatlar yapamadı. Ama son dakikadaki deplasman golleri ile çok maç da takımına hayat veren Burak yine son dakikalarda sahneye çıktı ve hayati önem taşıyan üç puanı takımına getirdi.
Futbol kalitesi çok düşük bir ilk yarı izledik. Galatasaraylı futbolcular moral bozukluğuna, genel form düşüklüklerine rağmen doğal olarak prestij mücadelesi yaptılar. Ellerinden geldikçe hırslı ve disiplinli bir ilk yarı sergilediler. Ancak zihinsel ve fiziksel eksiklikleri son hareketlerini olumsuz etkiliyordu.
Trabzonspor ise düşük tempolu, tedirgin ve hücum gücü çok kısıtlı bir görüntüde idi. Alanzinho, Jaja ve Colman'ın defansif yetersizlikleri yüzünden bütün yük Selçuk'a biniyor, bu da oyun sahanın bütününe yayıldığında, hem savunma güvencesini, hem de hücum gücünü olumsuz etkiliyordu. İkinci yarı da aynı görüntüde başladı. Pozisyon çıkmıyordu, hatta gole yakın ataklar Galatasaray'dan geliyordu. Üstüne Galatasaray geride alan daraltmaya titizlik gösterdiğinden Burak arkaya sarkacak özelliğini sergileme fırsatı bulamıyordu.

KAZIM ÜMİT IŞIĞI OLDU
Fizik olarak hazır olmayan ancak prestij mücadelesine çıktıklarından, bütün gizli enerjilerini sahaya yansıtan sarı-kırmızılı futbolcular da, son 20 dakikada bir düşüş başladı. Bir de buna ilaveten Kazım yine alışılmış hareketlerinden birini yapıp, kırmızı kart görünce Trabzon'a ciddi bir ümit ışığı doğdu. Jaja-Burak işbirliği ile de çok kritik bir anda galibiyeti getiren golü buldular.
Bu gol yapılış ve hazırlanış olarak 90 dakikadaki en seyir zevki yüksek hareketti.
Güneş'in, Ceyhun'a bundan sonra daha fazla şans tanıması lazım. Çünkü Jaja, Colman ve Alanzinho veya Yattara'dan biri olduğunda takım zorlanıyor. Bir önerim de forvet Brozek'e forma vermesi yönünde. Zira Burak takımın çok önemli bir hücum silahı. Ama bedavadan kart görmeye bayılıyor. Golü attıktan, o formayı çıkarmadan da, keyifle anne diye bağırsa çok daha doğru olurdu onun için.