Obama “biz İslam ile savaşmıyoruz” demiş.

Ya Müslümanlarla?

Onlarla da mı savaşmıyorsun?

Onlarla savaşmıyorsan, onların ülkesindeki askerlerin ne yapıyor?

Yok, onlarla savaşıyorsan, söylediğin sözün ne manası kalıyor?

Hayır, gizlemeye gerek yok, ahmaklar da duysun ve safını belirlesin, siz açıkça İslam ve Müslümanlarla savaşıyorsunuz. Hem de savaşmayan sivilleri acımasızca öldürüyorsunuz. Kadınların ırzlarını kirletiyorsunuz. Kendi askerleriniz itiref ediyor; minarede ezan okuyan müezzini keyfi öldürüyorsunuz. Hatta minareleri bile hedef alıp vuruyorsunuz. Aşağıda kimler var demeden köylerin, kasabaların üstüne bomba yağdırıyorsunuz…

Biz ise son birkaç yüzyılda size karşı maddi açıdan zayıf düştüğümüz için, size karşı hakkıyla savaşamıyoruz. Bunu fırsat bilerek her türlü aşağılamayı alçakça yapıyorsunuz. Bazıları da buna dayanayıp misliyle karşılık verince, başlıyorsunuz koro halinde “İslam ve Müslümanların teröristliğine”…

Kabahat bizde elbette. Biz zayıf düşmüşüz. Bu zayıf düşmüşlüğümüz, önce kendi içimizdedir. Kendi dinimizi, medeniyetimizi, zenginliğimizi, birlik ve beraberliğimizi kaybetmişiz. Vatanlarımız gibi, kafalarımız da işgal edilmiş. Şahsiyette, kişilikte bağımsızlığını yitirenler, siyasi veya iktisadi bağımsızlıklarını kazansalar ne yazar! Felaketimiz ortada.

Bu olaylar bize ders ve ibret olmalı. Kendimizi tanımalıyız önce. Sonra sıra düşmanlarımıza gelmeli. Çok okumalı, araştırmalı, çalışmalı, kalkınmalı ve düşmanlarımıza karşı kuvvet hazırlamalıyız. Her an cihada hazır olmalıyız. Çünkü cihada hazır olmayanlar, zillet içinde yaşamaya mahkumdurlar.

Bugünün çıplak ve çok acı bir gerçeği var: Çirkef güç olmuştur.

Evet, çirkef güç olunca bize utanmak düştü.

Yazık, böyle bir dünyada yaşamak zorundayız.

Yazık, onurumuz eziliyor ve biz gücün önünde sessiz kalıyoruz. Çünkü haykırmak bile, isyan bile dönüp dolaşıp boynuna “gülünç bir duruma düşmek, zilletle teşhir edilmek, yersiz ve erdemsiz kalmak, terörist muamelesi görmek”e dönüşüyor.

Sövsen ayıp, sızlansan boş, lanet çirkin.

Çaresizlik çok kötü bir şey. Çünkü çaresizlik, iç kavgayı körükler, safları bozar, birliği daha da dağıtır, eğer dikkat edilmezse. Birbirine düşürür adamları.

Örnek mi?

Alın size bir sürü örnek:

Adam bir Arap Müslüman gazeteci ve yazar. Bir Türk tv.sinde konuk. Diyor ki:

“Herkes Üsame’yi dağlarda cihadda biliyor. Oysa adam süper villalarda yaşıyor.”

Süper villaları da ekranda görüyoruz. İçindeki basit eşyaları da.

Maksat, Üsame bin Ladin’i gözden düşürmek…

İşte sana koca bir köpek. Kimin adına ürüyor?

Ruhun şad olsun Namık Kemal:

“Köpektir zevk alan sayyad-ı bî insafa hizmetten.”

Ya vatanlarına izinsiz girerek oradaki insanları vurup kıranlara sessiz kalan Pakistan? Bu haysiyetsizliği nasıl atacak üstünden? Yüzünden bu utanç nasıl silinecek?

Sırtlan bu batılılar! Dün köle edinmek için Afrika’ya insan avına gidenlerin torunları. Başlarında da o esir edilen kölelerden birinin torunu var, Obama. Yazıklar olsun! Ne ibretlik bir manzara…

Ya harekatın kod adı: “Geronimo” ?

Kızılderili Amerikalıların kulakları çınlasın… atalarının ruhu hicap duymuştur…

İçlerinden bazıları isyan etmişler, aferin diyoruz.

Bakalım buralarda “hayat süren leşler” ne zaman uyanacak ve isyan edecekler?

“Göster Allah’ım bu millet kurtulur tek mucize,
Bir utanmak hissi ver gaip hazinenden bize.” (Akif)