Halkına ve dünyaya çektirdiği acılar nedeniyle Kaddafi'nin pek seveni yok. Ama bu duygular, Libya'ya NATO operasyonunun meşruiyetini ve Libyalı muhaliflerin silahlı isyanının kuşku uyandıran, hatta karanlık yönlerini sorgulamaya engel olmamalı.
Dün bu köşede 6 tarafsız ve bağımsız gözlemciden oluşan heyetin Libya'da hem Kaddafi yönetimiyle, hem de muhalefet cephesiyle yaptığı uzun görüşmeler sonunda hazırladığı 44 sayfalık rapordan söz ettim, bazı tespitlerini sıraladım. Ve "Libya: Belirsiz bir gelecek" başlıklı rapordan alıntılar aktaracağımı belirttim.
İşte rapordan bazı bölümler:
"Muammer Kaddafi'nin 1969'dan bu yana vatandaşlarına dayattığı diktatörlüğün elbette tartışılır bir yanı yok. Bu diktatörlüğe karşı özgürlük ve demokrasi taleplerinde bulunmaktan da daha meşru bir şey olamaz.
Bununla birlikte gelişmeler mercek altına alındığında, 'Libya devrimi'nin ne halk hareketi, ne de demokratik olduğu söylenemez. Bu, Arap baharı dinamiğine yamanmaya çalışan ama onunla zerrece ilgisi olmayan bir silahlı isyan. Ülkenin doğu bölgesinin intikamcı ve ayrılıkçı anlayışla silahlı kalkışması.
Daha kaygı verici olanı, Ulusal Geçiş Konseyi'nin sadece rejime muhalefet ortak noktasıyla bir araya gelmiş çıkarları farklı gruplardan oluşması. Konsey'de gerçekten demokrat olanlar iyice azınlıktalar ve Kaddafi'nin eski yakınlarıyla, monarşiye dönülmesini savunanlarla ve radikal dinci bir rejim isteyenlerle birlikte çalışmak zorundalar.
Bu gerçekler göz önüne alındığında Ulusal Geçiş Konseyi'nin ülkenin geleceği için güven vermediği kendiliğinden ortaya çıkıyor.
Batılı güçler bu krize müdahale ederek, tam anlamıyla maceraya kalkıştılar. Kolay bir zaferle biteceği sanılan operasyon, Libyalı asi güçlerin tutarsızlığı ve acemiliği sonucu bir yarı yenilgiye dönüştü. Bu tıkanıklığı aşabilmek için sadece iki seçenek var: Ya Batılı güçler onurlarının zedelenmesini göze alıp geri çekilecekler ya da daha da güçlü biçimde operasyonu genişletecekler. Bu ikinci seçenek, kara müdahalesi ve Libya'ya asker çıkarılması anlamına geliyor.
Batı'nın müdahalesi çözdüğünden daha çok sorun yaratıyor. Tüm Kuzey Afrika'yı, Sahel bölgesini, Ortadoğu'yu istikrarsızlaştırma, ayrıca asilerin elindeki Sirenayka bölgesinin yeni bir kökten dinci, hatta terörist bir oluşumun denetimine geçmesi tehlikesi yaratıyor. Koalisyon sonunda belki Kaddafi'yi devirecek. Ama Batılı güçler Kaddafi'nin yerini daha radikal ve en az Kaddafi yönetimi kadar anti demokratik bir rejimin almaması için sürekli tetikte olmalılar."
Yarın rapordan başka bölümler aktaracağım.