Yeni bir anayasa için talep, politikacılar katında da, halk arasında da yaygındır. “Bu anayasa ile devam edelim” diyen pek yoktur. Buna rağmen 4 partinin bir metin üzerinde anlaşmaları zor olacaktır. Aşırı sosyalist ve PKK’dan (Öcalan’dan) emir alan parti, 2 milletli bir anayasa için direnecektir. Hattâ iki millet arasında coğrafî sınır çizmek de isteyecektir ki, 4 devletin toprakları üzerinde kurulacak “Büyük Kürdistan’a katılmak kolaylaşsın!
Binaenaleyh 4. partimiz, yeni anayasa için ret oyu verecektir. Ana dilde eğitim için taviz bahis konusu olduğu takdirde ise, Milliyetçi Hareket Partisi’ni çok aşan bir tepki ile, yeni anayasanın tadı tuzu kalmayacaktır.
Bu olumsuzluklara rağmen artık Evren anayasasını savunmak mümkün görünmüyor. Türkiye Büyük Millet Meclisi, mutlaka yeterli oyla kabûl edilebilecek bir metin oluşturmak durumundadır. Anayasanın Yüce Meclis tarafından yapılacağı âşikârdır. Eskileri gibi askere, yargıya, üniversiteye dikte ve havale edilmeyecektir. Bütün kanunlardaki gibi Meclis’in, yasaların yasası olan anayasa için de istediği bütün kurumlardan ve kişilerden fikir alması ise tabiidir.
24. Dönem TBMM Ekim ayında açılıp mesaiye başlayınca, Suriye meselesi daha âcil görülüp takaddüm etmediği takdirde, yeni anayasa hemen gündeme gelecek. Tabiatiyle yeni hükûmetin kararına bağlıdır. AK Parti, diğer partilerden hiç değilse birinin, kabilse ikisinin, hattâ üçünün oy vereceği bir milletvekilini TBMM başkanı seçtirirse, anayasa müzakereleri kolaylaşır. Başkanın AK Parti milletvekili olacağı tabiidir.
BDP’nin yeni anayasayı kabulü, şüphesiz Öcalan’ın beğenmesine bağlıdır. Öcalan ise, kendisinin ev hapsine naklini şart koşacaktır. PKK için genel af talebi de isteneceği için, gerçekte terör sona ermeyecek.
Yeni Erdoğan hükûmetinden, elbette liberal hukuk açılımları, hem de âcilen bekleniyor ki, genel memnuniyet daha da artsın. Ancak terör bahsinde açılım, kıdemli demokrasilerde bile mümkün olmayabilir. Zira pek çok şarta bağlıdır. Tek taraflı iradeler ile gerçekleşmez.