Üsteğmenken darbe yapıp Libya’yı ele geçiren Muammer Kaddafi’nin sonu geldi. Tam 42 yıl ülkesini despotça idare etti. Yerine çocuklarını hazırlamak suçunu bile irtikâb etti. İki Türkiye büyüklüğünde çölün sahillerinde ve bazı vahalarında 7 milyon Libyalı yaşıyor.
Cezayir’deki gibi Libya’da da çölden petrol fışkırdı. (5.4 trilyon dolar değerinde dünyanın 8. petrol rezervi). Bu zenginlik, Kaddafi’yi şımarıklığın en son çizgisine kadar taşıdı. Bir ara Mısır’la birleşmek istedi. Sonunda, çoğu çok yoksul devletlerden oluşan Siyah Afrika’nın liderliğine soyundu.
Kaddafi, bilhassa Amerika ve İngiltere ile boğaz boğaza geldi. Biz Türkler’i de sevmezdi. İspanya işgaline son vererek Libya’yı Katolik Latin Afrika olmaktan kurtaran Turgut Paşa’nın türbesini harap halde bıraktı. Ortadan kaldırmak üzere iken Ankara durdurdu. Zira Libya’nın kurtarıcısının Turgut Reis ve Türkler, hattâ Senûsîler değil, kendisinin olduğunu iddia ve ilân ediyordu.
Kaddafi, Arap Baharı’nı küçümsedi. Pek çok diktatör gibi iktidara yapışmış, bırakmıyordu. Hâlâ bırakmış değildir ama artık ele geçmesi için saatler sayılıyor. Ülkesinin harabeye dönmesine, on binlerce vatandaşının ölmesine aldırmadı bile. ABD karşıtlığını Amerika kıt’asında Castro’dan, Küba’dan devralan Venezuela’nın Marksist diktatörü Chavez, hasta olmasına rağmen, Kaddafi’ye sahip çıktı. Kaddafi’nin çaldığı milyarlara göz diken başka açıkgözler de zuhur edebilir. Venezuela da petrolüne güvenip kabadayılık taslayanlardandır (dünyanın 6. petrol rezervi).
Dışişleri Bakanımız Davutoğlu, Bingazi’dedir. ABD Dışişleri Bakanı Hillary Clinton’la ve sonra birçok devletin dışişleri bakanı ile telefon görüşmeleri yaptı. Yeni Libya’nın oluşmasında NATO yardım edecektir. Ama Türkiye öncüdür. Amerika’yı saymazsak bu öncülüğe Fransa taliptir. 1912’de eyaletimiz Libya’yı bizden koparan İtalya ise, kısa hükümranlığında ülkede acı hatıralar bırakmıştır.
Kaddafi ne olacak? Dünya merakla bekliyor. Esad II ne olacak? sorusu sıraya girmiştir.