BEN dahil herkes çok zorlu bir kupa finali olacağı görüşündeydi. Ama tüm tahminlerin aksine tek taraflı bir maç oldu. 90 dakika boyunca bir taraf takım halinde oynadı, diğer tarafta takım halinde seyretti. Sonuçta kaçanlar hariç F.Bahçe'nin 4 gollü galibiyetiyle bitti.
F.Bahçe maça adeta golle başladı. Bu sayede çok erken hem skor hem moral avantajı sağladı. İkinci dakikadaki bu golden sonra ilk devrenin tamamında oyuna hükmeden, istediği gibi organize olan, sürekli pozisyona giren, kalesinde de hiç tehlike yaşamayan bir F.Bahçe gündeme geldi. Tabi ki F.Bahçe'nin hırsı temposu üst düzeydeydi. Ama Bursaspor takım halinde sahada yoktu. Ne pres yapabiliyorlar, ne geride yerleşebiliyorlar ne de değil pozisyon bulmak atak dahi geliştiremiyorlardı.
Genelde kontrollü anlaşıyla hücumu bütünleştiren F.Bahçe'nin bu sezon ilk defa arka arkaya bu kadar sürekli dikine etkili oynadığına şahit oldum. Çünkü rakip hiçbir bölgede engelleyici rol üstlenmiyordu. F.Bahçe birçok fırsatı değerlendiremedikten sonra devre biterken Cristain ile mükemmel bir ikinci gol attı.

KOCAMAN SIKINTIYA DÜŞTÜ
İkinci devrede de değişen bir şey olmadı. F.Bahçe yine istediklerini hiç zorlanmadan sahaya yansıttı. Bunun yanında da Alex- Semih işbirliğiyle iki oyuncu birer gol daha paylaştılar. Sonuçta da uzun seneler sonra kupaya uzanmanın yanında 4 gün önceki yarayı da bir nebze olsun sarmış oldular. Bütün futbolcular görevlerini kusursuz yaparken istediği ortamı yakalayan Alex de çok başarılı futboluyla sezonu bitirdi. Ben yine Aykut Kocaman'ı eleştirmeden yapamayacağım. Gökhan Gönül sakat.
Hemen hemen bütün sezon kulübede oturmasına rağmen Galatasaray finalinde bana göre takımın en iyisi olan Orhan Şam'ı niye oynatmaz. İlk devre Yobo sakatlanıp çıktı. Ardından ikinci devrenin başında Gökhan beklendiği gibi sakatlandı. Eğer dünkü maç neticesi belli olmayan, kora kora bir finale sahne olsaydı. İki tane hamlesini kaybeden Kocaman büyük sıkıntıya düşerdi.