Hayatında selâma yer vermeyenler, selâmın nesini, niye tartışır acaba?
Selâm, diyaloğun, tanışmanın, tearüfün, emniyetin, huzurun sihirli sözcüğüdür.
Yüzlerce olumlu ve olumsuz duygularla bezenmiş, sosyal, medenî varlıklarız. Hem hemcinslerimiz, hem de diğer varlıklarla en çok ve en kolay iletişim kurabilir bir özellikte yaratılmışız.
Selâmlaşma, iletişim kurmanın anahtarı, düğmesi ve ilk adımıdır. Selâm, aynı zamanda, olumlu duygu alış verişinin kanalıdır. Selâm, bir dostluk, sevgi ve hayırseverlik işaretidir.
Selâm veren, şu mesajı da verir:
Hepimiz insanız, aynı Yaratıcının kullarıyız. Birbirimize sevgi ve saygı duymalıyız. Sen benden emin olabilir, güven duyabilirsin. Allah’ın rahmet ve bereketi üzerine olsun.
Selâmı alan da, bilmukabele ile, aynı hisleri sinerjik olarak muhatabına iade eder. Böylece karşılıklı sevgi, saygı ve dostluk köprüleri kurulur. Bu köprüden sayısız olumlu duygu alış verişleri yaşanır. Çünkü, selâm aynı zamanda bir enerji aktarımıdır. Çünkü, biz duygu, düşünce ve sözlerimizle de bir enerji yayarız. Selâmın enerjisi, hiç şüphesiz pozitif ve ulvîdir. Böylece müthiş bir sinerji ve empati; yani karşılıklı duygu alış verişi, dostluk ve güven ortamı hâsıl olur.
Bir hadîs-i şerîfte bu hakikat, “Siz iman etmedikçe Cennete giremezsiniz. Birbirinizi sevmedikçe de imân etmiş olamazsınız. Yaptığınız zaman birbirinizi seveceğiniz bir şeye işaret edeyim mi? Aranızda selâmı yayınız” diye nazara verilir. Hatta, Kur’ân, olumsuzluklar karşısında da “selâm sinerjisinin” kullanılmasını tavsiye eder:
“Rahman’ın has kulları onlardır ki, yeryüzünde tevazu ile yürürler ve kendini bilmez kimseler onlara lâf attığında ‘Selâm!’ derler.” 1
Selâm, Allah’ın isimlerindendir. Mü’minleri kaynaştırır, aralarında diyalog başlatır, kalblerini ısındırır, emniyet hissini verir, saygı ve hürmeti ihya eder, tevazu ve mahviyeti geliştirir, barışı sağlar.
Selâm vermenin sünnet olduğu, “Resûlullah’a (asm) ‘İslâmın hangi ameli daha hayırlıdır?’ diye sorulmuştu. O da, ‘Yemek yedirmen, tanıdığın tanımadığın herkese selâm vermendir’ buyurdu.”2 hadisiyle vurgulanır.
Verilen selâmı almanın farz olduğunu gösteren âyetin meâli şöyledir: “Size bir selâm verildiği vakit ondan daha iyisiyle selâm verin veya aynıyla mukabele edin.” 3
Selâm verenin, Müslüman olduğuna dâir delillerden birisi de, “Size selâm verene ‘Mü’min değilsin’ demeyin...” 4 meâlindeki âyet-i kerime gösterilir.
Selâmlaşmak, İslâmın güzel âdetlerindendir. Sosyal hayatı da en güzel bir şekilde tanzim eden yüce dinimiz, selâmlaşmayı da, içtimâî kaynaşmanın esaslarından sayarak, üzerinde hassasiyetle durulmasını emreder. Hattâ, selâmlaşmanın, bir müessese olarak ihya edilmesini ister.

Dipnotlar: 1- Furkan Sûresi: 63. 2- Ebu Davud, Edeb, 5194. 3- Nisa Sûresi: 86. 4- Nisa Sûresi: 94.