Çocuklar bir kamera, fotoğraf makinesi, video ve kayıt cihazı gibidir. Aile ve çevresinden gördüğü, duyduğu her şeyi anında hafızalarına kodlarlar. Ve uygulamaya koyulur.
Çocuklar hamur gibidir. İstediğimiz şekli verebiliriz. Onları nasıl yetiştirmek istiyorsak ona göre görüntü sergilemeli; ona göre konuşmalı, ona göre davranmalıyız.
Zaman zaman yanlışlıklar yapabiliriz. O takdirde bunun bir hata olduğunu ve herkesin hata yapabileceğini, çocuklarınıza açıkça anlatmalısınız. Yoksa, “Ben yaptım, sen yapma!” sözü, zorlamadan ileri gidemeyecek, olumlu etki yapmayacaktır.
Çocuklarımızın yeme-içme, kılık-kıyafet ihtiyaçlarını gidermek yeterli değildir. Bunun yanı sıra manevî eğitimden geçirilmeli, ruh doygunluklarını sağlamalı.
İnsan salt bedenden ibaret bir varlık değil; ruhî/duygusal, manevî cephesi vardır. Her azanın ihtiyaçları olduğu gibi ruhun/duyguların da ihtiyaçları vardır ve doyurulması gerekir.
Araştırmalar, manevî açlığın bulunduğu çocuklarda suç işleme oranının çok yüksek olduğunu gösteriyor. En çok 15-17 yaşları arasında suç işlendiği bilgisine ulaşılmıştır. Burada en büyük sebep ailede verilen eğitimin yanlış yahut eksik olmasıdır. Çünkü çocuklar salt kendi duygu ve düşünceleriyle suç işleyemezler. Ya bilinçaltına işleyen bir neden vardır yahut tetikleyici dış etkiler.
İlginçtir ki, boşanmış ailelerin çocukları daha çok suç işliyor. Aile fertlerinin birbirine olan davranışları olumlu ise olumlu sonuçlar, değilse olumsuz sonuçlar doğuruyor. Ailede birbirine karşı sevgi, şefkat, saygı hâkim ise, çocuklar da ona göre şekil alıyor. Nefret ve öfke ile besleniyorlarsa, menfî, karamsar, şiddet duyguları baskın çocuklar yetişiyor.
Evlâtlarımıza ne kadar iyi bir eğitim verirsek o kadar iyi sonuçlar alabiliriz. Bir atasözümüzde de belirtildiği gibi insan ne ekerse onu biçer. Hayırlı bir evlât yetiştirmek de bizim elimizde, hayırsız da…
Öncelikle onlara iman esasları, sevgi, saygı ve güven kavramlarını aşılamalı.
Okumayı, ibadetle Allah’a teşekkür etmeyi öğretmeli.
Büyüklere saygı göstermesini bilmeli, küçüklere her daim sevgi dolu olmaları gerektiğinin farkında olmalılar.
Nezaket kuralları tek tek öğretilmelidir: Selâmlaşmayı, hal hatır sormayı, teşekkür etmeyi, sofra, konuşma adabını, akraba ve arkadaşlarıyla irtibat kurmayı, otobüste yaşlılara yer vermeyi vs. Bütün bu güzel öğretilerle donanan çocuğumuz hayırlı, terbiyeli, güzel ahlâklı olacak, anne babasına, akrabalarına, çevresine hürmet ve sevgi ile yaklaşacaktır.