Çıkam Nemrut Dağı’na / Kurbanam yanağına Gel beraber bakalım / Güneşin doğuşunaLe le le Sakine / Niye gittin tütüne!

 

 

Sakine gerçekten “Sakine” olsa, mesele yok. Tütüne gider veya gitmez, fark etmez. 

Lafı eğip bükmenin mânâsı yok: Türkiye’nin etnik sorununun altında esas olarak “saklı kimlik” meselesi var. 
 

Ermeni, Ermeni olarak bilinirse, mesele yok. Bin yıldır aynı toprakları paylaştığımız, din farkına rağmen kültürel müştereklerimizin yüksek seviyede olduğu bu toplulukla 19. Yüzyıl’a kadar bir problem yaşamadık. Sömürgeci eller, önce Ermenileri Katolikleştirdi. Osmanlı, Ortodoks Ermeni Kilisesi’nden başka kilise tanımak istemedi. Direndi, fakat, sonunda mecbur kaldı. 
 

Misyonerler, mezhebini değiştiremedikleri Ermenileri özel okullarında beyin yıkayarak düşman imal etti. 1. Dünya Harbi sırasında Rus işgali, müstakil bir Ermeni devleti hülyasını tetikledi. Doğumuzda, güneydoğumuzda Ermeniler meşhur komita teşkilatları eliyle bin yıllık komşularına karşı harekete geçtiler.

 

Neden bunu yüksek sesle söylemiyoruz: Tehcirden önce doğuda, güneydoğuda Müslüman katliamı yaşandı!

 

Ruslarla savaş içinde olan merkezî hükümet, meşhur “tehcir” kararını aldı. Tehcir, yani “zorunlu göç” çok sayıda Ermeni’nin canına mal oldu. Burada ihmali, hatası olanlar daha sonra yargılandı ve ağır cezalara çarptırıldı. Belki arada haksız yere, Boğazlıyan Kaymakamı gibi, idam sehpasına gidenler de oldu. 
 

Ermeniler en çok nerede kırıma uğradı? Güneydoğuda. Neden? Askere alınmayan aşiretler ağalarının, paşalarının gözetiminde tehcire “katliam” kattılar. 

 

Bu korku döneminde çok sayıda Ermeni ihtida etti. Bu korku ihtidası gerçek bir hidayete erme olabilir mi?
 

Çok azı, gerçekten Müslüman oldular. Birçoğu Müslümanmış gibi yaptılar, fakat düşmanlıklarını farklı sûrette izhar ettiler. 
 

Türkiye nereden zayıflatılacaksa, oraya yüklendiler. 

 

Hiç şüphe yok ki, Kürtçülüğün arkaplanında çok güçlü bir Ermenicilik var! Benim için kendini gizleyerek sûret-i haktan görünüp düşmanlık eden Sakine değil, kendi kimliği için mücadele eden Sara makbuldür. 
 

Belki Sakine asıl kimliği adına mücadele edemeyeceği için, sonradan edindiği kimlik adına mücadeleye girdi. 
 

Kürtleri Türklere düşman etmek… İşte asıl tehlike bu! Bin yıl iç içe yaşamış, ırk olarak da karışmış Müslüman kardeşleri birbirine düşürmek…
 

Müslüman bir Kürt’ün bunu değil yapması, düşünmesi bile söz konusu olamaz. Eğer yapanlar varsa, Kürt kılığına girmiş Ermeniler, şunlar bunlardır!
 

Sakine tek değil elbette. Sakine’ler veya Sakin’ler var. Sadece Kürtlerin içinde değil elbette. Kürt görünüp her türlü melaneti irtikap edenlerle, Türk görünüp her türlü rezaleti icra edenler aynı sonuca hizmet ediyorlar.
 

Sakine meselesini, sükûnetle düşünmek zorundayız!