Batı medeniyeti, sınırsız özgürlük anlayışının anaforunda bocalamaktadır. Ona özenecek veya taklit edecek neyi var ki? “Avrupa bizden ahlâkî değerler açısından yardım beklerken, onları körü körüne taklit edebilir miyiz?” sorusu ve cevabı hepimizi derinden derine düşündürmeli. Teknik ve teknolojik gelişmelerle başı dönen Avrupa, Hakiki İsevîlik dininden uzaklaşarak, ferd, âile ve toplum olarak yalnızlığa, sefâhete, sefâlete, ahlâksızlığa ve uyuşturucu bataklığına gitti.

Avrupa’nın, insaniyetperver maskesi altına saklanan vahşî reisleri, İslâmın nurunu saklamaya çalışmasına karşılık, aklı başında düşünür ve sosyologları içine düştüğü bunalım ve kimliksizlikten kurtulmanın yollarını arıyor.
Batı her geçen, gün “inanca, moral değerlerine”, diğer bir ifâdeyle İslâma olan ihtiyacını bir derece daha hissediyor. Pek çok ilim ve fikir adamının yanında, Fransa’nın eski Cumhurbaşkanı Mitterand, ölümüne yakın, “Allah’a inanmak istiyorum, kendimi ona yakın hissediyorum” diyerek bu ihtiyacı ve arzuyu seslendirmişti.
Yine Batı’nın tanınmış simâlarından, Mitterand’ın yakınında bulunan, solcu düşünür Bernard Kouchner de, bütün samimiyetiyle şunu itiraf etmişti:
“Biz komünizme karşı bir zafer kazandık. Ama biz de yenildik. Çünkü, birbirimize söyleyecek bir şeyimiz kalmadı. Ama İslâm ülkeleri ve halkları öyle değil. İslâm ülkelerindeki halklar, Batının yalnızlığını hissetmiyorsa, Allah’ın varlığını hâlâ hissettikleri içindir. Ona yakarabilirler, ona yalvarabilirler. Batı’da kayboldu bu.”
Ve bizden (Müslümanlardan) talebini şöyle dile getiriyor: “Onun için sizden öğreneceklerimiz var diyorum. Dayanışmayı, âile bağlarını, yeniden insan olmayı öğrenebiliriz sizden. Irkçılığa karşı bir panzehir olacaksınız bizim için. Avrupa’yı kendi içine dönük bir kale olmaktan kurtaracaksınız. Irkçılığın II. Dünya Savaşı öncesine benzer bir dönüş yapmasından çok korkuyorum.”