Müslüman Arap ülkelerine bakın, Baas Milliyetçiliği yüzünden bir türlü bellerini doğrultamadıkları gibi, yörüngesinden kopmuş uydu gibi her birisi çaresizlik içerisinde...

Osmanlı sonrası ülkemizin de hali pek de iç açıcı değil...
Biliyorsunuz ki bu altı okun birisi de milliyetçiliktir.
Kötü bir şey mi milliyetçilik?
İyi bir şey de değil...
Biz bu naneyi laiklik, çağdaşlık, demokrasi gibi yabancılılaşma ayağından Fransa’dan gittik getirdik... Daha doğrusu, Osmanlı’yı Birinci Cihan Harbine sokarak köküne kibrit suyu döken ittihatçılar getirdiler. Devletçi, milliyetçi...
O mantığa göre...
Sen kavmin için “ne mutlu” diyeceksin, ama bir başka kavimden olanlar “ne mutlu” diyemeyecekler, derlerse bölücülük olur!.. 
Tarihi belgelere bakın, göreceksiniz ki hiç kimse Türk’üm veya Kürd’üm diye övünmez, Osmanlı’yım diye övünür...
Rum’u da, Ermeni’si de öyle övünür.
Kaşkarlı Mahmut’un Divanü Lügati’t-Türk adlı sözlüğünde: 
“Türkler Allah tarafından bütün kavimlere üstün kılındı” şeklinde bir cümle geçer.
Yıllar sonra Kemalist zihniyetten olan eski Adalet Bakanı Mahmut Esat Bozkurt:
“Benim fikrim ve kanaatim şudur ki, memleketin kendisi Türk’tür. Öz Türk olmayanların Türk vatanında bir hakkı vardır. O da hizmetçi olmaktır, köle olmaktır.” Yıl 1925.
Osmanlı’nın ne olduğu buradan anlaşılmıyor mu?
Hucûret  süresinin 13. ayeti ne diyor?
 “Ey insanlar, sizi bir erkekle bir dişiden yarattık, tanışasınız diye şubelere ve kabilelere ayırdık. Allah katında en değerliniz, Allah’tan en çok sakınan ve korunanızdır.”
Takva eşittir üstünlük, takvasızlık eşittir alçaklık...
İttihatçılar Fransız fışkısını koklamadan hiçbir girişime başlamadıkları için milliyetçilik ile millet kelimesinin anlayış tarzını da oradan bulup getirdiler. O nedenle, cumhuriyet rejimi; kavmi hep millet yerine kullanmıştır. Oysa “millet” Arapça bir kelimedir ve de Kur’ani’dir.
“De ki Allah doğru söyledi. O halde hakka tapan bir ‘hanif’ olarak İbrahim’in milletine uyun. O hiçbir zaman Allah’a ortak koşanlardan olmadı.” (Ali İmran 95)
Diğer bir ayet Bakara 135: “Bir de, ‘Yahudi veya Hristiyan olun ki, hidayet bulasınız’ dediler. Sen de de ki: ‘Hayır hakka tapan hanifler olarak  İbrahim milleti olalım ki, O, hiçbir zaman müşriklerden olmadı’.”
 İnanmış birçok kardeşimizin millet ile kavmi karıştırarak milliyetçilik yapmaya kalkışması yanlıştır. Kavmin milliyetçiliği ulusalcılıktır. Ulusalcılık Batı kültürüne has bir kavram olup nasyonalizmin karşıtı olarak yerini alır. 
Nation, Latince’den gelme bir kelime, aynı ırka mensup olanlar demektir.
Müslümanlar nation değil millettir, ümmettir...
Hak bir millet batıl bir millet...
Türk milliyetçiliği, Kürt milliyetçiliği, Arap milliyetçiliği bir Müslümanın ağzına sığmaz.
Sığmaz çünkü bu tip bir ideoloji yukarıda serdettiğimiz ayetlere aykırıdır.
O zaman Türk, Kürt, Arap, Laz kavmi gerçeğini nereye sığdıracağız? 
Sorusu çıkıyor karşımıza.
Şüphesiz beşeri haslet olarak herkes kavmini, ailesini, köylüsünü, akrabasını sevme ve de onlara yardım etme hakkına sahiptir. Peygamberimiz, “kişi kavmini sevmekle kınanamaz” buyuruyor. 
Ama Müslüman kimliği taşıyanlar için bu sevgi bir üstünlük asla sayılamaz. 
Üstünlük, Allah’tan(cc) en çok sakınan ve de korunanlara aittir.
Kavmini öne çıkaranlara değil...
Bu bilgilerden sonra şunu vurgulamak istiyorum, milliyetçilik tarihimizin malı olamadığından bu kelimeyi kullanırken en azından “damarı” aradan çıkarmak lazım. 
Sen mi ben mi?!. 
Değil, hepimiz, tüm Müslümanlar...
Öyle olmayıp da Damar Milliyetçiliğine sapanların birçoğuna bakıyoruz Fransız’dan daha Fransız, Yunan’dan daha Yunan... Dilim varmasa da söyleyeyim, gavurdan daha gavur... 
Sorsan milliyetçi...
Ne tarih şuuru var, ne İslam ahlakı var, ne yaşantısı, ne de sağlam bir kıblesi...
Kuru kuruya Türkçülük veya Kürtçülük, bölücülük...