“Müslümanlar işlerini aralarında yaptıkları istişare ile yürütürler!.
Bu ayetin zikredildiği sureye “Sûra” isminin verilmesi, “Şûra”nın ne kadar mühim bir konu olduğunu göstermektedir.
Müslümanlar, kendilerini bir bayrak ve bir iktidar altında toplayan devlet ve hilafet makamı yok diye “Şûra”yı ihmal edemezler.

¥
Bugün, Müslümanların karşı karşıya kaldıkları problemlerin çözülebilmesi ve aralarındaki ihtilafların daha da büyük hasarlara yol açmadan giderilebilmesi için bir “Şûra”nın kurulmasına  “şiddetle” ihtiyaç vardır.
Müslümanlar bir meseleyle karşı karşıya kaldıklarında, hele bağlı bulundukları grubun, partinin vs. hareket sahasını ilgilendiren bir meseleyle karşı karşıya kaldıklarında kendilerince bir yol tutturmaktadır.
Bu da “taraf”ların birbirlerini hırpalamalarına ve “mukaddesat düşmanlarının ellerine” bulunmaz kozlar vermelerine sebep olmaktadır.

¥
Bendeniz, bugün meydana gelen sıkıntıları Cenab-ı Allah’ın lütfu ile çok öncelerden sezmiş ve sürekli olarak uyarılarda bulunmuş idim.
Yazılarımda sık sık, “Afganistan’da Rusları yenen Müslümanların birbirlerine düşmelerini” misal vermiş ve Türkiye’deki çekişmelerin bu kadar “ileri” boyutlarda olmasa bile, “kardeşler arasında büyük kavga” riskine işaret ettiğini söylemiş idim. Uyarılarda bulunduğum esnada, büyük bir İcma Sempozyumu’nun düzenlenmesi bendenizi hayli mütehassıs etmişti.
Bugün yüksek müsaadelerinizle,  “Cemaatler birbirini yemesin!. “Ortak Yol Haritası: İcma ve Kollektif Şuur!” başlıklı ve 30 Nisan 2013 tarihli yazımdan geniş bir alıntı yapmak istiyorum.
Buyurun efendim:
“İcma, İslam âlimlerinin karşılaşılan (güncel) sorunlara Kur’an ve Sünnet ışığında çözüm üretmesi anlamına geliyor.
Yeni Ümit ve Hira dergilerini 80 ülkeden yüzlerce âlimi bir araya getiren ve “dar grup menfaatine” dayalı çekişmeleri aşıp, “Ümmet”in selametini düşünmeyi telkin eden bu güzel çalışmasından dolayı tebrik ediyoruz.
Doğrusu böyle bir atılıma acil ihtiyaç vardı.
Müslümanların “Dar Cemaat Taassubu” içinde birbirlerini yer hale gelmeleri milyonlarca kardeşimiz gibi bizleri de çok rahatsız ediyordu.
Kur’an-ı Kerim’in hükmü açık:
“Allah ve Resûlü’ne itaat edin, birbirinizle çekişmeyin; sonra korkuya kapılırsınız da kuvvetiniz gider. (Enfal 8/46)
Peygamber Efendimiz (S.A.V.) buyuruyor ki:
“Ey Ümmetim; ben sizin çokluğunuzdan ve birliğinizden memnun olurum!.. Bir de sabredin. Çünkü Allah sabredenlerle beraberdir.”
Cenab-ı Allah (cc) “çekişmeleri” yasaklarken kimi Müslümanlar neler yapıyor böyle…

¥
Cemaat gibi sayısız faydaları bulunan yapıları, “kişisel ikbal” müesseseleri haline getiriyor.
Kendi çalışmalarını yüceltirken “diğer” Müslümanları küçümsüyor!..
Övünüyor, kibirleniyor!..

¥
Herhangi bir grubu kast ediyor değilim, dar grup taassubu çok yerde.
“Müslümanlar Kardeştir!.” Hükmüne, “Bizim cemaatten olanlar kardeştir!” kıvamını vermiş öyle gidiyorlar!..

¥
Evet, hizipleşme!..

¥
DHKP-C, PKK, Ergenekon, Balyoz…
Bunlar gelip geçici sıkıntılar…
Biri gelir diğeri gider…
Bunlar kendilerine hedef olarak İslam’ı ve Müslümanları seçmiş oluşumlar… Dolayısıyla “kalıcı taban” bulabilecek halleri yok.
Cemaat ise bambaşka.
Bir oluşum “Yanlışını Din’e Onaylatma” gayretine girerse, ayet ve hadisleri dar grup menfaatlerine uygun olarak eğip bükmeye, Hakk’a batılı karıştırmaya, ruhsatları hoyratça kullanmaya başlarsa tam manasıyla “tefrika” kaynağı olur.

¥
Müslümanların karşı karşıya bulunduğu pek çok güncel sıkıntı var…
Pek çok Müslüman, hangi durumda nasıl hareket etmesi gerektiğini bilemiyor. Cemaatler arası çekişmeler, onları izleyen “ortadaki” vatandaşları İslam’dan uzaklaştırıyor.
Afganistan’da Rusları yenen Müslümanların, zaferin ardından birbirlerini yemeleri çok aşırı bir misal olabilir…
Lâkin, iş o noktalara gelmeden tedbir almakta da sayısız fayda var.
İstanbul’daki İcma Sempozyumu’nu düzenleyen Yeni Ümit ve Hira dergilerini tekrar tebrik ederek bitirmiş olayım.