Emperyalistler hep çöküş seyreder, biz de hep çökeriz.

Öyle diyor Çölaşan karıştırıcısı, “bizim yapamadığımızı cemaat yaptı.”

Yanı o kesim olanlardan memnun, hatta zil takıp oynuyorlar bile.

Derler ya bir bütünü kıramazsan böler, vuruşturur öyle kırarsın...

Yaraların acısı daha geçmedi, idam sehpalarının dumanı hala tütüyor. Atıf Hocalar, Şeyh Sait gibileri sağ olsaydı da bize vefasızlığı, dönekliği anlatsaydılar.

Hele de Sultan Abdülhamid gibi deha bir devlet adamına oynanan İngiliz oyunlarından ders almamız gerekmiyor mu? Mahzun padişahı arkadan hançerleyenler kendi eliyle görev verdikleri.

Yıkadı yağladı yine olmadı.

Özellikle İngiliz istihbaratının devlet aleyhine kullandığı Jöntürkler’e çok üzülmüştü.

Onları ikna edip ülkeye getirmek için en güvendiği sadık adamlarından süt kardeşi ve de istihbaratın başı olan Ahmed Celalettin paşayı görevlendirdi. 

Padişah ne görsün, bir süre sonra süt kardeşi da onlara katıldı...

Bu tarihi bilgiyi bana veren tarihçi Albay Hüseyin İldeniz, “sayın Başbakan’a hatırlat” diye de altına not ilave etti: “Allah aşkına bu iki yüzlülere güvenmesin.” 

İmanı gereği Müslüman’ın kalbi temiz.

Padişah Vahdettin, Mustafa Kemali için “en dindar, en güvendiğim subay” demişti.

Sürprizler insanın başına çok işler açar.

Hedefte Türkiye var, ama birinci de İmparator.

Bu İmparator, “ülkemizi şimdiye kadar MOSSAD ile CIA idare etti, şimdi biz idare edeceğiz” dediğinde kimilerinin sütü bozuldu, kimilerinin de mayası ekşidi...

O yüzden İmparator’un işi oldukça zor, oldukça çileli, oldukça rızklı...

“Bu yolda kefeni giydik” diyorsa el hak doğrudur.

Bu işler kefensiz, çilesiz rayına oturmaz, yatıp uyumakla, ucuz nutuklar atmakla olmaz...

Ne var ki kadro yeterli değil. 11 yıllık bir iktidar var başımızda, gönül isterdi ki şimdiye kadar yetişkin, kenetlenmiş iyi bir kadro oluşmalıydı. Ne yazık ki özellikle bazı bakanlıklarda bunu göremiyoruz. Görevler çok yerlerde ehline değil de, kendini saklayan militanlara verilince onlar da “bizden” deyip kadrolaştılar, adına da cemaat dediler. 

Kimine de süt kardeş dedik, sütü bozuk çıktı...

İmparatorun yükü ağır, yokuşu çıkmak için milletten destek istiyor. 

Görüyorsunuz gavurun oğlu İmparatorun çöküşünden bahsediyor. O çökecek yerine sarı gül mü, siyah gül mü birileri ısıtılıyor. İçimizdeki beyinsizler de bu işe tav...

Müslüman’ın Müslüman’dan intikamı bir ardır. Herkes hata yapabilir, önemli olan barış köprüsünde bir araya gelerek düşmanı çatlatmak, şeytanları cehenneme kovalamak... 

Değilse kimseler kendine pay çıkarmasın, fatura tektir iki değil...

Ama göreceksiniz, bu ateş de sönecek, belki de ülkenin dirilişine vesile olacak. 

Ben öyle görüyorum, öyle olmasını Rabb’imden niyaz ediyorum...

17 Aralık öncesi gördüğüm rüyayı sizlerle paylaşmış olayım. 

Mahşeri kalabalık bir stadyumdayız. Başbakan, konuşmak üzere yüksek bir yere çıktığında dışarıda büyük bir kargaşa. Dediler ki “darbe oldu, askerler başbakanı almaya geliyor.”

“Ben avukatıyım” diyerekten yanına koştum. 

Başbakan, “Yanımda kal ayrılma” dedi. 

Heyecan içerisinde beklerken irkilerek uyandım, bir süre rüyayı üzerimden atamadım...

Refah Partisi kapatılacağı esnada benzer rüya görmüştüm. 

Hoca ölmüş, kar rengi kefenler içerisinde önümüzden geçerken sıra halinde fatihalar okuduk.

 “Eyvah Hocamız öldü” dedik... 

Sabah rüyamı Hoca’nın avukatı Yaşar Gürkan’a anlattığımda, “Partiyi kapatmayacaklar, öyle duyumlar aldık” dedi ama bir süre sonra parti kapatıldı, Hoca’nın da siyasi hayatı söndürüldü...

Rüya ile amel olunmaz, rüya bir tecrübedir...  Doğrusunu Allah (cc) bilir. 

Ama şu var; ihlas darda kaldığında yardım yetişir, bakmışsın tuzak kuranlara Rabb’im tuzak kurmuş, kara bulutlar dağılmış, dargınlar barışmış, barış köprüleri atılmış...

Şeytanlar da hırslarından çatlıyorlar...

Rüya değil gerçek, bu imparator da imparator olmuş...