Merkez Hakem Kurulu Başkanı Zekeriya Alp istifa etti. Kararını açıkladığı basın toplantısında da resmen acı biberli konuştu. Hedefinde ekranlarda tiyatro, pardon orta oyunu, pardon çadır tiyatrosu, pardon kepazelik gösterisi daha doğru olacak, sözüm ona yorumculuk yapanlar vardı. Bunların hangi programlar ve o programların içindekilerin de kimler olduğunu defalarca yazdım. Zaten benden başka kimse de buna cesaret edip yazamadı. Hani neme lazım, belki yarın o yola çıkarken yolumuzu kesilir diye... Helal olsun Zekeriya! Alp’ın istifası duyurduğu konuşmanın ardından da Türkiye Futbol Federasyonu cesaret almış ki, o da acı biberli bir bildiri yayınladı.  
Zekeriya Alp’ın gençliğinden beri tanırım. Bizim Moda semtindeki Alpin Dondurmacısının sahibi idiler. Babası ve kardeşleri ile birlikte alın teri dökerek bizlere lezzetli dondurmalar sunarlardı. Zekeriya, Beşiktaş takımına girip zirveye çıktı. Sonra futbolu bıraktı. Sessiz ve sakin bir hayat sürerken kendini Yıldırım Demirören federasyonunun MHK başkanı olarak buldu. Ben o günlerde de yazdım, söyledim; “Ne işin var be Zekeriya, yıpranırsın. Oralar artık o bildiğin yerler değil... Oralar artık emir-komuta zinciri içinde, tamamen duygusal biçimde yaşamın merkezleridir...” Yine Zekeriya dik durdu. Haaa bir yanlışı vardı, benden başkaca da kimse yazmadı, söylemedi. Salı günleri yapmaya başladığı ve hakemlik müessesinin mahremiyetini zedeleyen basın toplantıları idi. Bu, onun fikri miydi, yoksa birilerine kanıp, inanıp mı bu toplantıları düzenledi, çok merak ediyorum. Ve sık sık vurguladım ve dedim ki; “benzeri dünya haritasının üzerinde bir yerlerde varsa, mesleği bırakırım...” Ve sonuncusunda da Alp istifa etti. Kurtuldu diyeyim.... 
Şimdi Yusuf Namoğlu geldi. Eski FİFA kokartlı hakemimiz. Beşiktaş eski Belediye Başkanı... Yusuf da eski arkadaşımdır, dostumdur. Kurulu kendisi saptayacak. Umarım sağdan soldan gelecek emir ağırlığındaki tavsiyelere uymaz. Yusuf’un geçmişine dayanarak dik durması gerekir. Her şeyden önce de şu salı toplantılarına bir son vermesi gerekir. Sonra mı? Kulaklarını tıkayacak, edinmiş olduğu tecrübe ile yurüyecek. tabii ki gözlerinin önünden hiç renk geçmeyecek... Zor mu? Zor mu zor…