Vekillere kıdem tazminâtı verilmesine yüzde yüz katılıyorum. Milleti temsil edenlerin hayat şartları iyi olmalı. Vekiller, emeklilik sonrası sıradan bir işe giremezler. Sıradan bir yerde çalışamazlar. Zâten, vekilken aldıkları maaşı, gelen gidene harcıyorlar. Vekillik bitince de emekli maaşı ile geçinmeye çalışıyorlar.

Bahsedilen tazminât, 700 bin lira. Bir vekil, gidip varoşda oturamaz. Türkiye şartlarında, bu parayla ancak doğru dürüst bir semtten ev alabilirler. Belki bir de araba. Dört yıl, gecesini gündüzüne katarak, dur durak bilmeden çalışan insanların bunu hakettiğine inanıyorum. Hattâ, 7/24 çalışan vekillerinki daha da arttırılmalı. Bizim insanımız, ele güne karşı dik durmayı önemser. Vekilleri de öyle olmalı. 

Durun. Hemen kızmayın. 

Bir adam, üst düzey yönetici arayan bir şirkete iş görüşmesine gitmiş. Şirket sâhibi, “Önce siz, isteklerinizi söyleyin.” demiş. Delikanlı, “Beşbin dolar maaş, lojman ve bir de makam aracı.” demiş. Şirket sâhibi, “Bakın, biz büyük bir şirketiz. Yöneticilerimiz bizi temsil eder. Sizin standartlarınız düşük. Ben, lojman olarak bir villa, araba olarak bir jip, maaş olarak da yirmi bin dolar düşünmüştüm.” karşılığını vermiş. Adam, ne yapacağını bilememiş. “Şaka yapıyorsunuz.” deyince , şirket sahibi, “Önce, sen başlattın.” demiş.

Anlaştığımıza göre devam edelim.

Eğer bu para vekillere yetmezse emekli olacakları zaman seçim bölgelerinde onların yarârına hayır kermesi yapılsın. Bu kermes, dindâr vekillere mahsûs olsun. Milliyetçi vekillere, Türkî cumhuriyetlerden yardım toplansın. CHP’li vekiller için yemekli balo tertip edilsin. Bunlar da yetmezse fitre, zekât ve kurban derilerimizi onlara bağışlayalım. Olmadı, kendi derimizi yüzüp verelim.

Bu ne ya? Parasız pulsuz, yorgansız çulsuz adamın vekil olduğu nerde görülmüş ki emekli olunca ne yapacaklarının derdine düştüler? Hepsi, fıstık gibi işleri bırakıp gelmiyorlar mı? Şurda burda kadroları yok mu? Vekillik bitince emekli maaşı almıyorlar mı?

Eğer bu teklif Meclis’e gider de muhâlefet vekilleri kabûl ederse, o “hırsızlık, yolsuzluk” diyen dillerini eşşek arıları soksun. Demeyenleri de soksun ama, önce diyenleri...

Miktâr neye göre belirlendi anlayamadım. Meselâ; niye beşyüzbin değil veya sekizyüzbin? Yoksa, hepi topu bir saat parası olduğu için mi yediyüzbin?

Koca koca vekilleri uyarmak haddim değil ama, ne de olsa ben de milletim. Hâl-i hazırdaki vekillik bile bu kadar câzipken bir de tazminât gelirse bundan sâdece mafya kârlı çıkar. Çünkü bu iş, devletten ihâle almaya döner. Şahsen ben, rakiplerimin adaylıktan çekilmesi için yediyüzbin liranın yedide birini gözden çıkarırım. Hattâ, yarısını.

Aziz Okuyucular!

Bu haberi okumaz ve bu yazıyı yazmazden evvel, sabah erkenden yürüyüşe çıktım. Keyiften değil; mide sıkıntım tavan yaptı. Şöyle in cin top oynayan bir Pazar sabahı düşünün. Hava buz gibi; yerler ise buz. Eve yaklaşırken bir baktım karşıdan simitçi geliyor. Kendimden utandım. Ben, midemdeki fazlaları atmanın derdindeyim. Gencecik bir delikanlı ise ekmek peşinde. Aynı vakitte, aynı yerdeyiz.

Elbette bana düşen, simitçiye acımak değil, ondan simit almaktır ve öyle de yaptım. İyi biliyorum ki yirmi beş yılın karşılığı olmayan emekli maaşımda, o simitçinin de hakkı var.

Bu hâlet-i ruhiyye ile yazdım. Üslûbumu hoş görün.