Ey Sevgili;
Sana olan aşkımı, sevgimi nasıl anlatabilirim bilmem. 
Sen yokken, karanlıktı, dünya, 
Sen yokken zindandı hayat,
Sen yokken zulmette idi, Kainat,

***

Sen geldin, nasıl kuşlar uçmaz, çiçekler açmaz. 
Ay nasıl endam etmez dünyaya, 
Güneş nasıl gülmez, nasıl yanmaz aşkından…
Irmaklar kurumaz, ateşgedeler sönmez.,
Kisranın sarayı nasıl yıkılmaz. Ey sevgili… 
Dünya, felek nasıl dönmez. Sen geldin. Sen!

***

Artık Mekke’de müşrikler, korksun, 
İstanbul’da  kayserlerin gözünü uyku tutmasın..
Medain’de kisra el aman desin, imdat istesin, artık,
Zinakar, tefeci, hırsız, sarhoş, alçak, cahiliye Arap’ını,
Adam ettin, adam! sahabe ettin, evliya ettin, yücelttin de yücelttin…
Senin aşkından, deliye döndü insanlar, yastıkta baş, midede aş görmediler
Çin seddinde hak, endülüste hakkaniyet dediler.
Girdiler gönüllere, Satuk Buğra Han’ın otağı gün gibi parladı. 
Yandı senin ateşinde pervane oldu. 
Hala onun torunları senin için mecnundur, Ey sevgili!

***

Neden bilmezdi insanlık hakkı, adaleti, iyiyi, doğruyu güzeli,
Sen öğrettin, Allah’a kulluğu, ibadeti, taati, 
Sen öğrettin, Kur’anı, sen öğrettin, ilimi, temizliği insanlığa…
Sen öğrettin, yaşadın, yaşattın…
Kadını sen korudun, cenneti ayaklarının altına serdin sen
Kadının hakkını koruyun dedin, onlar köle iken…
Kaldırdın insanlığı, onu alnı ak, başı dik ettin,
Kul hakkı dedin, insanlığı büyüttün, 
Yürü dedin dağlar yürüdü, dur dedin felekler durdu.
Yarıl dedin ay çatladı, güzellik ona katladı.
Geldin düğün oldu Medine’de, gittin hüzün oldu dünyada..

***

Ey sevgili!
Güneşin, ayın, dünyanın, benim ateşim senin aşkındandır.
Yandık, sana yandık; doymadık, sana doymadık; 
Bizim aşkımıza gözünden akan yaşlar, sel oldu.
Sana eğilen başlar, hakan oldu. 
Ne yücesin ki, sana uyanlar kurtuldu, uymayanlar mahvoldu.
Medet et, imdat et, Ey kul, Ey Resul, Ey Efendim…