Bir “koalisyon” lafı çıktı;  herkes herkese göz kırpıyor. İktidar olmanın dayanılmaz hafifliği olsa gerek. Hepsi bir yana, Koray Çalışkan’ın CHP iktidar olsun diye çırpınışı bir yana. 

Seçim ertesi okulların tatil olmasını komplo olarak değerlendirecek kadar ileri gidip alay konusu olmuştu. Şimdi de MHP ve HDP’yi kardeş ilan edecek kadar ileri gitti. Aynı sayıda vekil çıkarmalarında bile ilâhî işâret varmış.

Ortada CHP varmış. İki uçta, HDP ve MHP varmış. Mış da mış…

Birgün yazarı İbrahim Sirkeci, Nisan ayında, CHP-HDP için “Durun siz kardeşsiniz” demişti. Şimdi CHP ana oldu. MHP ve HDP kardeş oldu. Vallahi “Arabesk” filmi gibi. Bir yanı da sinemacı olan Çalışkan, belli ki çok Yeşilçam filmi seyretmiş. Bu filmin “Durun siz kardeşsiniz.” sahnesini seyredin, ne demek istediğimi anlarsınız. Buraya yazılacak gibi değil. Adam iki tarafı kardeş ilan ederken CHP’yi ne duruma düşürdüğünün farkında mı bilmiyorum.

Durum çok karışık, çoook…

Zannımca, bu işi DNA testi temizler.

Şaka bir yana, ödleri patlıyor asıl iki kardeşin bir araya gelmesinden. Yâni, Ak Parti ve MHP’nin. Ne kadar kavga etseler de her ikisinin de soyu sopu, ecdâdı belli. Aslını inkâr edenler, kendi derdine yansın.

KOALİSYON

Seçimden önceki iki günü, şehzâdeler şehri Amasya’da geçirdim. Her sene kiraz vaktinde gider; dostlarımın bağında vakit geçiririm. Şehri kuşbakışı gören bir evde kaldım. Bir tepede bizim ev; bir tepede kale. Gece manzarası muhteşemdi. Evin bahçesinde o kadar çok hanımeli vardı ki şehri hanımeli kokusu eşliğinde seyrettim. 

Şehri dolaşırken çocuklardan biri, “Sanki Bosna’dayım” dedi. “Prizren’i hatırlayın. Orası daha çok benziyor.” dedimse de hatırlayamadılar. Cânım Osmanlım! Ulu ecdâdım! Amasya nere, Bosna nere? Çocuklar bile bunu hissedince çok duygulandım. Nehir boyunca kurulan bu şehirler, ne kadar birbirine benziyor.

Birbirine dünür olan iki âileye misafirdik. Biri, Ak Parti’ye; diğeri, MHP’ye oy veriyor. Ak Partili olan âilenin babası, gerine gerine belediye başkanının şehre yaptığı hizmetleri anlattı. Diğeri, “Olsun. O da bizden. Eski MHP’li.” dedi. 

Halk koalisyonu çoktan yapmış. Çocuklarını bile evlendirmiş. Darısı, siyasîlerin başına.

YAZ KIZIM

La Fontaine’in “Karınca ve Ağustosböceği” masalını bilirsiniz. Bütün yaz çalışıp didinen karıncanın kapısı, kış gelince çalınmış. Açınca ne görsün? Ağustos böceği kürküne sarılmış; elinde de bavul. “Karınca kardeş. Buralar pek soğudu. Paris’e gidiyorum. Bir isteğin var mı?” diye sormuş. Karınca, şöyle bir iç geçirmiş:

“Var, var. Paris’te La Fontaine diye biri yaşıyormuş. Onun….”

Dayak bile nasiple yenir. Kimsenin mürüvvetinde gözüm yok. Ama, Uğur Işılak vekil olunca bu fıkrayı hatırladım. 

Arkadaş! Siyasî deha değilsin. Vatan kurtarmadın. Nasıl vekil olduğunu herkes biliyor. Bari sus. Bakkalı kasabı, manavı hafife alıp “Siyasetçiler bu işten anlamıyor herhalde.” demek  ne oluyor? O zaman senin Meclis’te ne işin var? Esnaf, “Şarkıcılar Meclis’e girdi. Siyasetçiler bu işten anlamıyor herhalde.” diyor mu?

Demek ki magazin âlemi, hep birbirine benziyor. Biri, çobanın oyunu hafife alıyor; diğeri; esnâfın fikrini. Artık, kendileri ne kadar ağırlarsa…

Acaba, esnafı hafife alan bir şarkıcı, üst düzey meslek sâhiplerinin kendisine nasıl baktığını biliyor mu? Belki de bildiği için şimdiden savunma mekanizması geliştiriyor. Meclis, sahneye benzemez.

Anadolu’da bir yerlerde, bir delikanlı kız kaçırmış. Mahkemede hâkim, mesleğini sormuş. “Müzisyenim.” demiş. Hâkim gülmüş:

“Yaz kızım. Çalgıcı”

Ercan Saatçi, şarkıcı olarak tanınmıştı. Ertuğrul Özkök’ün kızıyla evlenince şarkıcılık aşkı bitmiş; meslek değiştirmişti. İlginç değil mi? En Avrupalı olanımızda bile “çalgıcı” anlayışı var demek ki.

Şimdi merak ediyorum, Uğur Işılak vekil olunca da şarkıcılık yapacak mı?