İkinci dünya Savaşında Kızıl Ordu’da subay olan,

Sonra Almanlara esir düşen Burhanettin Semerkantlı bana anlattı:

“Almanlar esir düşen Türkistan Türklerini ayrı bir kampta eğitti.

Bize İngiliz Krallığı ile Rus Çarlığı arasında gizli bir anlaşmayı anlattılar.

1640 yılında yapılan anlaşmanın özü “Dünyada Türklerin imhası ve yok edilmesi,

Olmazsa, siyasette, askeriyede, ekonomide ve kültürde aşağılanması, 

Psikolojik olarak çökertilmesi” kararıdır. 

Daha sonra 1812 yılında bu gizli anlaşma Çin İmparatorluğu ile;

“Pamir anlaşması” olarak tekrar edilmiştir” 

***

Bu anlaşmadan sonra Türk Rus savaşlarında,

Özi Kalesi’nde, Hacıbey’de (Odesa), toplu Türk katliamları oldu. 

Bir günde Özi Kalesi’nde 25 bin sivil Türk katledildi. 

Bucak’ta (Baserabya=Moldovya) da derelerden günlerce Türk kanı aktı.  

Ruslar her girdiği yerde toplu katliamlar yaptılar. 

Bunu Çinliler de Doğu Türkistan’da uyguladılar.

***

Rusya’da çarlık yıkıldı.

Çin hanedanı da yok edildi.  

Ama anlaşmalar hala yürürlükte mi bilmiyoruz? 

Mao’nun kültür devrimi sırasında da Doğu Türkistan’da katliamlar oldu. 

Medreseler basıldı. Türkçe eserler ve Kuran’lar yakıldı.

6 yıl önce Abdullah Gül’ün Urumçi ziyaretinden sonra, 

4 Haziran 2009’da Urumçi katliamının yapılması çok manidardır. 

Yüzlerce Türk katledildi. 

Pek çok Uygur Türkü Doğu Türkistan’dan kaçırtıldı. 

***

Son günlerde, Hoten, Yarkent, ve Kaşgar’da da ölümlü vakaların olduğu haberleri geliyor. 

Oruç tutmak yasaklanıyor, deniyor. 

Oruçlu Türkler içki içmeye zorlanıyor, gibi haberler yayılıyor. 

Türkiye’de ve dünyada bu baskılar tepki ile karşılandı. 

Çin hükümetinden rahatlatıcı açıklamalar oldu. 

Deniyor ki, “Çin hükümeti anayasal hak olarak dinlere karışmıyor.’’ 

Bu çok iyi bir karardır. 

Belki bu cürmü Uygur bölgesi Çin yönetimi yapmış olabilir.

Bunun merkezi hükümet tarafından önlenmesi de gerekir. 

Son yıllarda bu tür olaylar kalkınan Çin’in görüntüsünü bozmaktadır. 

Türkiye ve Çin arasında da siyasi ve ticari ilişkiler de çok iyidir. 

Lokal Çin yönetiminin bu tür olaylara, 

İnsan düşünce ve inanç haklarına saygı göstermesi beklenen bir sonuçtur. 

Çin hükümetinin ta hanedanlar zamanında yapılmış Pamir anlaşmasını, uygulayacağı beklenemez.

Türklerin imhası düşünülemez. 

Artık dünyanın büyük bir devleti olan Çin’in de böyle olaylarla küçülmesi de o millete yakışmaz.  

Umarız ki Çin’in Türk bölgelerinde bu tür olaylar tekrar etmez. 

Bunun en iyi yolu Uygur bölgesinin dünya medyasına açılması. 

Bu bölge sebep gösterilerek, Türk Çin ilişkilerinde bir dostluk köprüsü kurulmasıdır.