Bu adamı…
“Önder Sav” mevzuunda buruşturup bir kenara atmıştık…
Bana, “önyargı tazyikiyle” saldırdığı yazısının “yalanlarla örülü olduğunu” en ufak bir itiraza yer bırakmayacak şekilde ispat etmemizin ardından…
Bir “özür” yazısı kaleme almak mecburiyetinde kalmıştı…
“Özür” dilerken bile “hakaret” edişi de, “ahlâki durumunu” ortaya koyması bakımından son derece faydalı olmuştu…
Onun bu hallere düşmesinden sonra…
Vakit’teki yazar dostlarıma;
“Gördünüz çapını, bu adamı lütfen ciddiye almayın, ruh sağlığı yerinde değil!.. Tutunacak dalı kalmadı. Bir zamanlar magazinden polemik malzemesi çıkarır, seviyesiz atışmalarla maaşını doğrultmaya çalışırdı. Artık, magazin dünyası bile takmıyor bu adamı!.. Tek çaresi Vakit’e saldırmak ve oradan gelecek cevaplarla patronunun gözüne girmeye çalışmak!..” demiştim…
Bazı televizyon programlarında bu adamın bana nasıl saldırdığı hatırlatıldığında ise;
“Ya bırakın Allah aşkına, izleyenlerimizin kıymetli vakitlerini, bu tür boş adamlardan bahisle tüketmeyelim” diyerek, kirli mevzuu baştan savmıştım!..
Ne yazık ki;
Bu çizgiyi korumamı imkansız kılan bir yazı kaleme aldı, bu adam!..
Hayır, VAKİT’e ve yazarlarına hakaret etmesini umursamıyorum!..
Böyle bir adam hakaret etmiyor olsaydı, kendimden şüphelenirdim…
Malûm;
Ezan okunduğunda, “köpekler” ulumaya başlar!..
Vakit’teki haber ve yorumlar da benzeri bir reaksiyona yol açıyorsa, bu durumu “doğru yolda olduğumuzun küçük bir teyidi” olarak görmemiz gerekir!..
Ben orasında değilim…
Bu adam var ya bu adam;
Tutmuş, Mübarek Anasını karıştırmış işin içine!..
Hayır…
Olmaz bu kadarı!..
Bir “insan”, bu kadar düşebilir mi?..
Kendi kirli kavgasına, Mübarek Anasını malzeme yapabilecek kadar alçalabilir mi?..
Kur'an-ı Kerim; insanın nereye kadar alçalabileceğini, “Belhum Adâl” tabiriyle ortaya koyuyor…
“Hayvandan aşağı!..”
“Çukurun çukuru!..”
Ona böyle hitap edebilirim…
Lâkin bütün gücümü toplayarak frenliyorum kendimi!..
•
Bu adam…
Aydın Doğan’ın gözüne girip, “önümüzdeki ayın maaşını da” garanti altına alabilmek için…
İşin içine Mübarek Anasını karıştırmaktan bile çekinmemiş, evet…
Şu yazdıklarına bakın:
“ ‘Doğan medyası şöyle’, ‘Doğan medyası böyle’ diye konuşan ve ‘medyada ahlâk’ meselesine bu derece damardan giren bir adamın (yani Başbakan’ın) temsilcisini uçağında ağırladığı Vakit adlı gazetenin her gün ‘ANAMIZA-AVRADIMIZA’ ettiği küfürlere de kıyısından köşesinden girmesi beklenmez miydi!..”
Bu nasıl bir ruh halidir!..
Bu ne “manyak” bir ifade tarzıdır!..
•
İnsan, sırf patronunun gözüne girebilmek ve bir sonraki maaşı da hak edebilmek için Mübarek Anasını ortaya atabilir mi?
Ve…
Bir de avradını!..
Avrat, adamın “namusu”dur…
Hadi diyelim ki, “Nasılsa yok!” diyerek “AVRADINI” karıştırmakta sakınca görmedi işin içine...
Peki ya “Mübarek Anası!..”nı küfre bulaştırmasını nasıl hazmedeceğim?!.
O Anne…
Tıpkı bir emekli Müftü olan Mübarek Babası gibi, eli öpülesi bir Hanımefendi…
İki örnek Müslüman…
Lakin;
“Sâlih” ve “Sâliha”dan da “Belhum Adâl” peyda olabilir, misalleri yok mu?!.
Neyse;
Ben yine de bu adamın, “Belhum Adâl” olduğunu iddia etmeyeyim…
İyisi mi;
“Öyle olup olmadığının ilanını” kendisine bırakayım!..
Bakın…
Şimdi…
Küfrüne Mübarek Anasını karıştırmaktan utanmayan bu adama bir çağrıda bulunuyorum:
“Çıksın ortaya ve hangi Vakit yazarının Mübarek Anasına ve belirsiz Avradına küfür ettiğini açıklasın!..”
Bu gazetenin neresinde, böyle bir “küfür” yapılmış;
Açıklasın!..
Hangi Vakit yazarıysa o…
Cümle âlem önünde söz veriyorum;
Hedef alıp, dünyayı dar etmek için elimden geleni ardıma koymayacağım…
Lâkin;
Mübarek Anasına dil uzatan yoksa…
Ve olmadığı için de ortaya koyamıyorsa…
Sırf patronunu memnun etmek için, Mübarek Anasını küfre karıştırmaktan bile çekinmeyecek bir adam olduğunu “itiraf” etmiş olacak!..
İşte o zaman…
“Ben bu kadar alçak bir adamım!..”
“Evet, ben bir müptezelim!..”
“Ben aşağılık adamın tekiyim!..”
“Ben bir manyağım!..”
“Belhum Adâl var ya, işte o benim!”
Mesajını vermiş olacak!..