Tarih, 2015’in Ocak ayı…

Yer, Gümüşhane Kürtün ilçesi Jandarma Karakolu…

Saat 20.05 civarı… Karakolun telefonu kararlı bir şekilde çalıyor.

Arayan, askeri istihbarat görevlisi: 

“Saat 22.00’dan sonra ilçenizden Tunceli plakalı pick-up model bir araç geçecek. Aracın güvenli geçişini sağlayın, kontrol, arama gibi herhangi bir müdahalede bulunulmasın, içerisinde örgüt mensupları var, dağ kadrosuna erzak götürüyorlar, güvenliği sivil kıyafet ve araçlarla sağlayın.”

Gelen talimatta “örgüt mensupları” ifadesi kullanılması dikkat çekiyor.

Karakolda bir telaş başlıyor.

Hemen harekete geçiliyor. 

Üniformalar çıkarılıyor, askeri mühimmat bırakılıyor, sıradan vatandaş rolüne geçiyor tüm askerler.

Askeri araçların yerine sivil araçlar…

Sonrasında 6 rütbeli 6 er toplam 12 kişi aracın sorunsuz bir şekilde geçmesini sağlayacak şekilde, farklı lokasyonlarda beklemeye başlıyorlar.

Askerler arasında doğal olarak bir tedirginlik baş gösteriyor:

“Yaptığımız doğru bir şey mi, teröristin geçmesine müsaade ettiğimizden dolayı başımıza bir iş gelir mi...”

Ancak emir üstlerden geldiği için itiraz edebilme şansları yok. 

Beklenen araç saat 23.00 civarında son sürat gelip, Giresun kırsalına doğru gidiyor.

Gittiği bölgede ise istihbarat verilerine göre 8 kişilik bir PKK’lı grup bulunuyor.

Aracın içinde ise ne olduğu bilinmiyor! 

Askerlerin bakışları arasında hızla gidiyor ve gözden kayboluyor.

Rütbeliler hemen telefona sarılıyor.

“Komutanım ilgili araç, ilçe sınırlarımız içerisinden geçişini sorunsuz bir şekilde sağlamıştır, arz ederim”

***

Çözüm sürecinden küçük bir kesit paylaştım sizinle… İşte “barış getirdik, analar ağlamıyor” diyenlerin yöntemi buydu.

Hatta 2 hafta önce yardım götürülen teröristlerle Giresun kırsalında çatışma çıktı. Teröristler yakalanamazken çok sayıda mühimmatın ele geçirildiği açıklandı.

Ele geçirilen mühimmatların bir kısmının da Ocak 2015 geçişine müsaade edilen araçtan olmadığını kim ispat edebilir.

Önce ver sonra geri al.

Bu arada da onlarca şehit ver.

Çözüm sürecinin kısa özeti budur.

Bunun gibi yüzlerce, hatta binlerce olayın olduğunu biliyoruz.

***

Geçen hafta Genelkurmay Başkanı Necdet Özel’e üstün hizmetlerinden dolayı madalya verildi.

Hesap vermesi gerektiği yerde, madalya ile ödüllendirildi. 

Çünkü siyasi erkler ile çatışmaya girmedi, ne denildiyse onu yaptı.

Ancak anayasa bizlere başka bir şey söylüyor.

TSK, vatandaşın güvenliğini sağlamak, ülkeyi iç ve dış tehditlere karşı korumakla mükelleftir!

***

Teröristlerin geçişlerine göz yuman, askerlere ‘çatışmayın’ talimatını verenler, göz göre göre düşmanı güçlendirenlerden, bugün onlarca şehidin gelmesine sebep olanlardan hesap soracak bir hukuk sistemi yok mudur?

Hani hukuk, adalet filan vardı ya!