Açılım” dedik, olmadı!...        

“Çözüm” dedik, olmadı!...         

İyi niyetli davrandık; “Devletin Kürtlere yaptığını onaylamıyoruz. Devlet 80 yıl Türklere de Kürtlere de zulmetti. Bu zulüm artık bitecek.” dedik, gene olmadı.

“Mehmetçiklerin de anası ağlamasın, Kürt gençlerin de…” diye çok uğraştık…

“Akan kan dursun” diye çırpındık ama gene olmadı…

Kana susayanlar, 80 milletvekili kazandıkları (Sırtlarını onlara dayıyorlarmış ya) seçimden hemen sonra, tekrar kan akıtmaya başladılar.

Silahın sesi, siyasetin sesini bastırdı. 80 milletvekili uvertüre çıkan sahne sanatçılarına (Hazır Selo da saz çalıyor ya… Selo çalıyor, Sırro oynuyor…) döndüler; esas oyun PKK perdesi açıldıktan sonra başlayacak olan terörmüş meğer.

Demokrasiye açılalım; sorunları çözelim, kan akmasın, analar ağlamasın” demek hep beyhudeymiş. 

Tabii, konuşarak çözmek en uygar olanı ama konuşmaktan anlamayan ve elinde silah bulunanlarla, çözümü konuşarak sağlamak mümkün görünmüyor.

Konuşmak da bir çözümdü ama tutmadı; şimdi onların istediği dilden çözüm uygulanıyor.

Sen PKK eşkıyasına “halkı için savaşanlar” dersen; diğeri de ülkesi için savaşan birer kahraman olarak senin savaşçılarının canına okur. Ki bundan sonra olacak olan da budur.

Sözün etkin olmadığı yerdeyiz artık...

Tuzaklar, pusular, suikastler, saldırılar...

Kurşunlar, bombalar, akan kanlar, akan göz yaşları...

Bütün bunlar sözlü çözümün önünü tıkamıştır…

Konuşularak çözüm sağlansaydı çok iyiydi ama PKK bundan korktu. 

Şimdi konuşarak çözüme ulaşma imkânı tüketildi… Şimdi silahla çözüm zamandır… Çünkü silah da bir çözümdür.

 Tıpkı Millî Mücâdele’de olduğu gibi… Tıpkı 1974’te Kıbrıs’ta olduğu gibi…

Kimse “30 yıldan beri silah çözüm olmadı; şimdi de olamaz” demesin; çünkü böyle demek terörü açıktan desteklemek demektir. Bu lafı söyleyenlere dikkat edin; bunlar hiçbir zaman bu ülkenin hayrına düşünmemişlerdir; 30 yıldan beri de açıktan veya gizli olarak PKK’yı desteklerler; seçimlerde de HDP’ye oy verirler. Bunların hiç biri PKK’ya dönüp “30 yıldır silahlarınız konuşuyor. Silahlarınız kan dökmekten ve kin ve nefret saçmaktan başka bir işe yaramıyor. Kürtlerle hiçbir sorunu olmayan sade vatandaşları bile Kürtlerle sorunlu hâle getirdiniz. Gömün artık silahlarınızı!...” demiyor.

Bunların en dengecileri ağızlarını açtılar mı, “Kimden gelirse gelsin” diyerek güya denge arkasına gizlenirler. 

Bu iş denge devrini geçmiştir. Bırakın çok sayıları, 1 kişinin ölümü bile bu ülkenin enerjisinin yok edilmesi demektir.

Bundan sonra uzun süreli bir çatışma değil, kısa zamanda ve kesin çözüm için etkin askerî harekâtlar şarttır.

Yukarıda da dediğimiz gibi, konuşarak çözmek istedik; olmadı…. 

Yasaalarda belirtildiği şekilde kullanılırsa, silah da bir çözümdür.