Adı kalkışma, darbe girişimi ya da darbe olan bir acı süreci atlattık hamdolsun. Rabbimizden hayatını kaybeden insanımız için rahmet dilerken, yaralılara da acil şifalar, geride kalan ailelerine de sabırlar vermesini niyaz ediyoruz. “Acılarını paylaşıyoruz!” bile ucuz bir laf olur. Aynı acıyı içimizde hissediyoruz. Allah bir daha aynı acıları yaşatmasın inşallah.

Darbelere maalesef alışkın bir toplum olduğumuzu söyleyebiliriz fakat klasik darbe formuna yakın olsa da farklı boyutlarıyla anlamamız gereken zavallı bir eylemden bahsedebiliriz. Emniyet, Meclis gibi bombalanan ve Genelkurmay gibi bir süre de olsa işgal edilen yerlerin önemi, tankların altında ezilen insanlar, rastgele halkın üzerine sıkılan kurşunlar bir darbeden daha fazlasını ifade ediyor sanki! TRT gibi bir kurumun ele geçirilip korsan da olsa yayın yapılması, eski darbe günlerini hatırlatır türden eylemler olarak anılabilir.

Benzerlikleri ve farklılıklarıyla acı bir tecrübe yaşadığımızı söyleyebiliriz. İnşallah yanılıyorumdur fakat bir darbeden daha fazlası ümit edilmişti sanki ama beklenen olmadı. Muhtemelen aylarca üzerinde çalışılan bu eylem planı, son anda bazı kopmalar vesilesiyle istenilen boyuta ulaşmadı, ulaşamadı. Hamdolsun iyiki de ulaşmadı. Güçlü başladığını söyleyebiliriz çünkü neredeyse en stratejik bölgeler ele geçirildi ya da bombalandı. Son anda beraber hareket edeceklerini sandıkları diğer ekip ya da ekiplerden destek alamadılar. Desteksiz kalınca da kendi halkının üzerine ateş açmaya kadar varan bir vahşi sürece doğru evrildi. Bu karmaşada halk-ordu birbirine girebilirdi ya da daha önce devreye sokulan bir takım sivil çeteler olaya dahil olabilirdi fakat ikisi de olmadı ya da beceremediler.

Burada belki o çetelerden önce halkın neredeyse her kesiminin Cumhurbaşkanı’nın çağrısıyla sokaklara adeta akması, karşıt çevrelerin muhtemelen var ise eyleme katılma kabiliyetini ortadan kaldırmış oldu. Bu bir taktik ise yerindeydi.  Maceracı ya da bir avuç denilen bu zavallı güruh, o veya bu sebeple hamdolsun hedeflerine ulaşamadan bertaraf edildi. Bir avuç olmadıkları daha sonra yapılan gözaltılar ve görevden almalarla ortaya çıkmış oldu. Maceracı değillerdi hatta bence iyi hazırlanmışlardı fakat ikinci aşamada destek bulamadılar sanki.

Sevindirici olan birkaç konu var. Karşıt grupların anlamsız fakat kanlı çatışmalarına yol açılabilecek süreç tersine döndü. Bilakis yan yana gelmesi beklenmeyen gruplar “Darbeye Hayır!” sloganında birleşerek gerektiğinde tek vücut olabileceklerini gösterdiler. Siyasiler yüksek veya kısık sesle de olsa darbe fikrini desteklemediler. Genel anlamda medya ortada bir duruş sergileyerek “Kim güçlenirse ona göre manşet atarız!” gibi bir yaklaşım sergilemedi. Bunlar doğru ve güzel yaklaşımlardı.

Soru işaretleri de yok değildi fakat belki de motivasyonu bozmamak açısından onları daha salim zamanlarda konuşabiliriz fikriyle şimdilik erteleyelim. Allah yardımcımız olsun fakat Allah yardımcımız olsun istiyorsak, O’nun emrini icra noktasında asla tereddüt etmemeliyiz. Çünkü O, yardım ederse kim yenebilir; O, yardımsız bırakırsa kim yardım edebilir.