Lucescu’nun gelişi ile birlikte Milli Takım hemen hemen yepyeni bir kadroya sahip oldu. Hoş eskilerden bu süreçte yararlanılmadı ama acaba bu yenilikle neler kazanıldı, bu önemli işte...

Yenilenme süreci hiç kuşkusuz en iyi biçimde hazırlık maçları ile değerlendirilebilirdi. Tabii ki sonuçlar dikkate alınmadan... Ne yaptık peki? İran’ı 2-1 yendik... Sonra hem Tunus, hem de Rusya ile berabere kaldık. Yani yeni kadro ile bu üç özel maçta kaybetmedik. Diyoruz ya özel maçlarda sonuçlar önemli değil diye, o zaman bir başka pencereden bakmaya devam edelim...

Lucescu elindeki kalabalık kadronun tamamını kullanmak gibi bir lig takımında yapmadığı işlerin üstesinden gelmeye çalıştı. Böyle olunca da kafadaki futbolun sahaya yansıması pek kolay olmayacaktı. Olmadı da... Değişik yetenekleri olanlar sık sık değişerek aslında kendi içlerinde birbirlerine katıldılar diyebiliriz. Tabii en büyük sıkıntı da bence, ileri uçta çekildi. Cenk’in dışında bir santrfor olarak değişik işlerin üstesinden gelen görülmedi. Kenarlarda  tipik adam geçen, rakip savunmayı çizgiye çeken dolayısıyla da arkasını görmeyi engelleyen tipimiz görülmedi. Cenk devamlı içeri kat ederek oynamayı seven bir oyuncu... Yarınlarda yeni isimler çıkar mı bilemem... Kalede Volkan olmayınca değişiklik yaşadık. Çok mu sıkıntı çektik; hayır ama çağın kaleci tipini hâlâ bulamadık desem yeridir. Savunma sık sık birlikte oynamamış olmanın hem faturasını ödedi, hem de uyum gösteremedi.

Orta alan mı? Çağın oyununu mu oynasa, yoksa bizim alışık olduğumuz bizimde adam eksilterek ileri mi dalsa, yoksa önündekilerde alışveriş yaparak rakibin önlemlerini dağıtsa mı, henüz bu soruların cevabını alamadık.

Özetle, Dünya Kupası’na katılacak üç takımla oynanan hazırlık maçlarının üçünü de kaybetmedik. Hem de yepyeni takımlarımızla... Bu mu ne demek? Şu; günümüz futbolunda futbol artık çok etkili oynamaya izin vermeyen bir yapıya büründü. Siz de rakip de bir şeyler bulursa pozisyon olarak gol yapıyor veya kaçırıp kaybediyor... Baksanıza hazırlık oyunlarında ne sonuçlar alınıyor.

O zaman bekleyip göreceğiz derler ya, işte tam öyle...