Uzun bir hastalık döneminin ardından, aramızdan genç yaşta ayrılan Levent Sunal için, güçlü bir veda şiiri yazmak isterdim...

Fakat ne yazık ki şiir perisiyle epeydir iyi geçinemiyoruz.

Güçlü bir şiir yerine, böyle savruk ve perişan birkaç kelime ile anlatacağım hissiyatımı.

***

Bu ne acele şair

Nereye gidiyorsun

Bir ölmektir tutturdun

İyi, al işte

Kavuştun sonunda

Kapandı kadim dostluklar devri

Veda bile etmeden dosta düşmana

Kavuştun çok sevdiğin yurdunun toprağına

***

Her güzel duayı kabul eden Rabbim

Seninkini de geri çevirmedi

Mekânın Cennet olsun

***

Ben ne kadar önemliyim

Ben ne kadar güçlüyüm

Ben ne kadar büyüğüm

Diye kasım kasım kasılarak dolaşan

Nice zevat arasında

Sen soylu bir at gibi

Yürüdün, koştun, uçtun gittin

Kim bilsin istersen o bilsin kıymetini

***

Bütün yargıların sahibi

Güzelce yargılasın

Ve Cennetine alsın seni