Resmî olarak henüz açıklanmadı ama, Varlık Barışı ile ekonomiye giren paranın 13.5 milyar TL olduğu söyleniyor. Hatta banka üzerinden geleceklerle bu rakamın 16 milyarı bulması bekleniyor. Bu yok zamanda, hiç de fena para değil... IMF ile imzalandı-imzalanmadı tantanasından hepimize gına gelen anlaşmada öngörülen kredinin neredeyse yarısı bu... Kriz teğet mi geçer, böğrümüze mi girer tartışmalarının hararetlendiği günlerde hükümet Varlık Barışı yasasını çıkarttığında, “çok bilen” ekonomistler ile yazarlar burun kıvırmışlar, hatta hafiften dalga geçmişlerdi. Gelen para herhalde onların dalgasına da taş atmıştır.
***
Bu para şimdi bankacılık sistemine girdi. Lakin bankalar, bilançolarının pasifinde oluşan bu kaynağı piyasaya kredi vererek aktifleştirmezlerse, giren para bankacılık sisteminin likiditesini artırmaktan başka işe yaramaz. Bu da bir şeydir belki ama, şu anda ekonominin ihtiyacı likidite değil kredi... Eylül-Ekim döneminde bankalar likidite paniği yaşıyorlardı; şimdi nakitten yana sıkıntıları yok ama kredi vermekten imtina ediyorlar. Yeri gelmişken söyleyeyim: Salı günkü yazıda izah ettiğim “kredi güvence fonu”, varlık barışından gelen para ile daha da ehemmiyet kazandı.
***
Gelen 13 milyar güzel olmasına güzel ama -bence- tatminkâr değil... Sebebini söyleyeyim: Bu ülkede yıllık Milli Gelir, en tutucu hesaplamalarla bile 500 milyar doların üzerinde... Ekonominin kayıtdışılık oranı ise devletin raporlarında bile % 30-50 olarak kabul ediliyor. Bu tablo yıllardır böyle... Yani “kaydın dışına kaymış” servetlerin, 13 milyarın çok çok üzerinde olduğunu tahmin etmek için uzman ekonomist olmaya da gerek yok. Bir de “kayıt içi” ekonomik faaliyetlerden kazanılmış ama “vergi cennetlerine ışınlanmış” servetleri hesaba katıp, BDDK başkanının “Türk vatandaşlarının bir Avrupa ülkesinde 60 milyar doları var” cümlesini de yanına koyunca, bu rakam gözünüze biraz küçük göründü, değil mi? Boşuna dememişler, “zenginin malı züğürdün çenesini yorar” diye...